​

بیماری هپاتیت چیست؟

احتمالاً تا حالا اسم بیماری هپاتیت را شنیده‌اید. به التهاب و تورم کبد، هپاتیت می‌گویند. هپاتیت ویروسی بر اثر ویروس‌های مختلفی ایجاد شده که باعث تورم کبد می‌شوند. مهمترین انواع هپاتیت ویروسی، هپاتیت B, Aو C هستند. بیماری هپاتیت، مشکل التهاب کبدی است که از طریق عفونت ویروسی ایجاد می‌شود. هپاتیت از علل مختلف عفونی و غیر عفونی ناشی می‌شود. اما دلایل دیگر مانند مصرف برخی از داروها ، آلودگی به باکتری و سموم هم می‌توانند باعث ابتلای فرد به این بیماری شوند.

بیماری هپاتیت، هنگامی رخ می‌دهد که بدن در مقابل بافت کبد، شروع به تولید آنتی ‌بادی می‌کند. هنگامی که ویروس‌هپاتیت (HCV) وارد جریان خون می‌شود و به سلول ‌های کبد حمله می‌کند، سیستم ایمنی بدن برای مبارزه با آن پاسخ می‌دهد و در نتیجه التهاب بوجود می‌آید. در صورتیکه التهاب مدت زیادی طول بکشد، کبد ممکن است آسیب جدی ببیند یا حتی امکان نابودی سلول‌های کبدی وجود دارد. حال از کجا بدانیم که مبتلا به هپاتیت هستیم؟

انواع هپاتیت

عفونت‌های ویروسی کبد که به‌عنوان هپاتیت دسته‌بندی می‌شوند، پنج نوع هستند: هپاتیت A، B، C، D، و E. در هرکدام از انواع آن، ویروس متفاوتی عامل ایجاد هپاتیت‌های ویروسی هستند. برای مثال هپاتیت A یک بیماری کوتاه‌مدت حاد است.

درحالی‌که هپاتیت B، C و D بیشتر مزمن هستند. هپاتیت E معمولاً حاد است و در زنان باردار به‌شدت خطرناک است.
علاوه بر هپاتیت عفونی که در نتیجه ویروس ایجاد می‌شود، انواعی از هپاتیت غیرعفونی را هم داریم. یکی از عوامل ایجاد کننده هپاتیت غیرعفونی استفاده از الکل است. استفاده افراطی یا اوردوز دارو و مواد سمی از دیگر عوامل مسمویت هپاتیتی هستند.

گاهی سیستم ایمنی بدن، کبد را به اشتباه جسم خارجی در نظر گرفته و به آن حمله می‌کند. این حمله باعث التهاب کبدی خفیف تا شدید شده و عمدتا در فرآیند کارکرد کبد اختلال ایجاد می‌کند. این معضل معمولا در زنان سه برابر بیشتر از مردان مشاهده می‌شود.(آزمایشگاه معتبر هواپیمایی)

هپاتیت A

هپاتیت A از طریق غذای آلوده و دستگاه گوارش یا تماس با فرد مبتلا به ویروس هپاتیت ایجاد می‌شود. انواع خفیف هپاتیت A به درمان نیاز ندارد و بیشتر افراد مبتلا بدون اینکه کبد آنها آسیب ببیند، بهبود پیدا می‌کنند. بنابراین، انجام زودهنگام آزمایش هپاتیت، به تشخیص به موقع بیماری کمک کرده و در روند بهبودی تاثیر بسزایی دارد. علائم هپاتیت A تا چند هفته پس از ابتلا به ویروس مشاهده نمی‌شود.

برخی از علائم ویروس هپاتیت A عبارتند از:

تهوع و استفراغ
کاهش اشتها
خستگی
تب خفیف
درد عضلانی
آزمایش‌های تشخیصی

برای تشخیص ابتلای فرد به هپاتیت A، از آزمایش خون استفاده می‌شود. معمولاً نمونه خون را از ورید دست میگیرند و مورد بررسی قرار می‌دهند. در این آزمایش‌ها، دو نوع آنتی بادی برای ویروس مشخص می‌شود. آنتی بادی lgM ، دو تا سه هفته پس از اولین باری که فرد به این عفونت مبتلا شده ظاهر می‌شود و به مدت دو تا شش ماه باقی می‌ماند.(آزمایشگاه طرف قرارداد با بیمه کارکنان دولت)
​

​

عفونت‌های ویروسی کبد که به‌عنوان هپاتیت دسته‌بندی می‌شوند، پنج نوع هستند: هپاتیت A، B، C، D، و E.

هپاتیت B

هپاتیت B یک عفونت کبدی خطرناک است. این بیماری رایج‌تر و بسیار مسری‌تر از بیماری ایدز است. عفونت هپاتیت B مزمن باعث نارسایی کبد یا سرطان کبد می‌شود. هرچند درمانی برای هپاتیت B وجود ندارد، تزریق واکسن باعث پیشگیری از بروز بیماری می‌شود. ویروس این نوع هپاتیت می‌تواند از مادر به نوزاد، هنگام تولد یا حتی زمان جنینی منتقل شود.(آزمایشگاه طرف قرارداد با بیمه تامین اجتماعی)
با استفاده از تست هپاتیت در منزل هومکا، به موقع بیماری هپاتیت مشخص می‌شود. اگر فردی به هپاتیت B مبتلا باشد، باید اقدامات لازم را انجام دهد تا مانع از انتقال بیماری به دیگران شود. هپاتیت B حاد، کمتر از ۶ ماه طول می‌کشد. در این نوع هپاتیت B، سیستم ایمنی بدن می‌تواند ویروس را نابود کند، بنابراین، بیمار در عرض چند ماه بهبود پیدا می‌کند.
هپاتیت B می‌تواند باعث بروز بیماری‌ و نارسایی کلیوی شود.

علائم هپاتیت ب عبارتند از:

درد مفاصل
کاهش اشتها
یرقان یا زردی
درد شکم
تهوع و استفراغ
احساس ضعف و خستگی

هپاتیت C

هپاتیت C یک عفونت ویروسی است که به کبد حمله می‌کند و باعث بروز التهاب در کبد می‌شود. اکثر افراد مبتلا به ویروس هپاتیت C علائمی ندارند. اغلب افراد مبتلا به هپاتیت C نمی‌دانند که بیمار هستند تا وقتی که از طریق انجام تست هپاتیت از بیماری خود آگاه شوند. هپاتیت C خطرناک‌ترین نوع این بیماری است.
هپاتیت C از طریق خون آلوده، تزریق مواد مخدر و تماس جنسی با فرد آلوده انتقال پیدا می‌کند. این نوع هپاتیت واگیردار است و می‌تواند باعث بروز آسیب جدی در کبد شود، حتی اگر فرد متوجه علائم بیماری نشود. اگر هپاتیت C درمان نشود، باعث بروز بیماری سیروز کبدی یا سرطان کبد می‌شود. بنابراین، انجام تست هپاتیت باعث تشخیص به موقع بیماری می‌شود و به تسریع پروسه‌ی درمان کمک زیادی می‌کند. برای درمان انواع حاد و مزمن هپاتیت c، داروهای ضد ویروسی برای استفاده می‌شوند. افرادی که به بیماری سیروز کبدی یا بیماری کبدی مزمن مبتلا می‌شوند، ممکن است نیاز به پیوند کبد داشته باشند.

علائم هپاتیت C عبارتند از:

تب
خستگی
یرقان
حالت تهوع
کاهش اشتها.
آنتی بادی هپاتیت نوع C

راه های انتقال این ویروس شامل موارد زیر می باشد:

مصرف غذا های آلوده به ویروس
نوشیدن آب آلوده
خوردن صدف های خام آلوده با آب به فاضلاب
انتقال از طریق رابطه جنسی

ویروس هپاتیت A معمولا از طریق مواد غذایی و آب آلوده وارد دستگاه گوارش می شود و در سلول های روده تکثیر می کند. سپس از طرق خون وارد کبد می شود و روند تکثیر خود را ادامه می دهد تا جایی که موجب تورم، التهاب، اختلال در عملکرد کبد می شود. در ادامه ویروس وارد صفرا می شود و از آن طریق خود را دوباره به روده می رساند. در روده با مدفوع از بدن دفع می شود. مدفوع آلوده به این ویروس ممکن است موجب آلوده کردن آب آشامیدنی شود.
در برخی موارد در مزارع گیاهان با آب فاضلاب کاشت می شوند. خوردن این مواد غذایی بدون ضد عفونی صحیح موجب ابتلا به هپاتیتA می شود. به همین دلیل به راه انتقال ویروس هپاتیت A روش انتقال دهانی- مدفوعی گفته می شود. بهترین روش برای پیشگیری به ابتلا هپاتیت A انجام واکسیناسیون می باشد. در افرادی که با مراکز نگهداری کودکان در تماس مستقیم هستند توصیه به تزریق واکسن هپاتیت نوع A می شود.

بازنشر از سایت آزمایشگاه صبا بابل

​

​

۲۷ اردیبهشت،روز تاسیس آزمایشگاه صبا

داستان ما ، داستان خدمت به بشریت است . اردیبهشت ماه شروع خدمت آزمایشگاه صبا است و امروز چهار سال پر تلاش و پر هیاهو ، از خدمت صادقانه کارکنان آزمایشگاه پاتوبیولوژی صبا می گذرد .

روزهای پرفراز و نشیبی را با هم و در کنار هم تجربه کردیم .با شروع کرونا،این ویروس منحوس و ناشناخته ، زمانی که توانستیم با تخصص و مراقبت های ویژه و فداکاری کارکنان پر تلاش بخش آزمایشگاهی ، این بیماری را کنترل کنیم و در عین حال افزایش کیفیت خدمات از دغدغه های اصلی ما بود تا بتوانیم سالیان سال به شما عزیزان خدمات آزمایشگاهی را با بالاترین شطح کیفیت ارائه نماییم .(تست پی سی ار کووید)

آزمایشگاه پاتوبیولوژی صبا ، از سال ۱۳۹۷ با هدف خدمت رسانی برتر و به کارگیری دانش روز دنیا در زمینه پزشکی و آزمایشگاهی و ارائه به روزترین خدمات آزمایشگاهی به بیماران و خانواده ها ، کسب هر چه بیشتر رضایتمندی مراجعان و با استعانت از الطاف بیکران خداوند به استقرار مدیریت کیفیت جامع مطابق با استاندارد بین المللی ISO 15189، فعالیت خود را آغاز نموده است. مسئولیــن و مدیـران و کارکنان پر تلاش این آزمایشگاه همواره سعی در جلب رضایت مراجعین و بیماران محتـرم را داشته اند.

آزمایشگاه پاتوبیولوژی :

به آزمایشگاه هایی که محیط آزمایشگاه مجهز و دستگاه های آزمایش پیشرفته تر دارند و آزمایشات تشخیص طبی و پاتولوژی را همزمان با یکدیگر انجام می دهند ، آزمایشگاه پاتوبیولوژی می گویند که مسلما در هرقسمت افراد متخصص مربوط به آن بخش مشغول به فعالیت هستند .آزمایشگاه پاتوبیولوژی صبا با داشتن این امکانات در طول سال های گذشته با ارائه کامل ترین سرویس های تشخیصی در زمره سرآمد ترین آزمایشگاه های کشور در امر تشخیص بیماری ها قرار گرفته است.(تست کووید در بابل)​

​

آزمایشگاه صبا با فضای آزمایشگاهی و وجود دستگاه های آزمایش پیشرفته تر در خدمت مراجعین محترم میباشد.(کووید برای هواپیمایی)

​
چهارمین سالگرد افتتاح آزمایشگاه پاتوبیولوژی صبا گرامی باد​

بازنشر از سایت آزمایشگاه پاتوبیولوژی صبا

​

​

واکسن ایدز

۱۸ می (۲۸ اردیبهشت) با هدف تأکید بر ادامه تلاش ها در روند تولید واکسن ایدز، به نام روز جهانی واکسن ایدز (World AIDS Vaccine Day) نامگذاری شد.
در تقویم، روزهای مختلفی به نام روز اچ آی وی / ایدز نامگذاری شدند: ۱ دسامبر روز جهانی ایدز، ۱۸ سپتامبر روز آگاهی در مورد اچ آی وی / ایدز و سالمندی، ۱۹ مه روز آگاهی در مورد اچ آی وی / ایدز آسیا- اقیانوسیه، ۱۰ آوریل روز آگاهی در مورد اچ آی وی / ایدز جوانان و ۱۰ مارس روز آگاهی در مورد اچ آی وی / ایدز زنان و دختران.(تست پاپ اسمیر در بابل)
تاریخ ۱۸ می که با نام روز جهانی آگاهی در مورد واکسن ایدز (HIV/AIDS Vaccine Awareness Day) نیز شناخته می شود، در حقیقت، روزی برای تقدیر و حمایت از تلاش های هزاران دانشمند، متخصص، پزشک، کارشناس حوزه بهداشت و سلامت است که در حال تحقیق برای تولید یک واکسن بی خطر و موثر ایدز هستند.
در عین حال، نامگذاری این روز، تأکید مجددی بر لزوم سرعت بخشیدن به تلاش ها و افزایش سرمایه گذاری در سطح جهان برای تولید واکسن موثر ایدز است.

تاریخچه تولید واکسن ایدز

نخستین آزمایش بالینی واکسن اچ آی وی سال ۱۹۸۷ در مرکز بالینی موسسه ملی بهداشت (NIH) در مریلند آمریکا انجام شد. اکنون ۳۰ سال از این تلاش می گذرد و محققان در سراسر دنیا، همچنان به تحقیقات خود برای تولید یک واکسن موثر و بی خطر ایدز ادامه می دهند.
تحقیقات در زمینه اچ آی وی شامل تولید واکسن های پیشگیری و درمان (preventive and therapeutic vaccines) است: واکسن پیشگیری از اچ آی وی برای جلوگیری از عفونت اچ آی وی در افراد غیر درگیر، لحاظ شد. واکسن درمان اچ آی وی، برای درمان افراد درگیر به ویروس اچ آی وی در نظر گرفته شد. این واکسن می تواند جایگزین استفاده روزانه از داروهای اچ آی وی شود و از تبدیل شدن عفونت به بیماری ایدز پیشگیری کند.

پیشگیری از شیوع ایدز

همچنان که متقاضیان واکسن ایدز افزایش پیدا می کنند و گروه هایی وجود دارد که می توان برای اهداف تحقیقاتی به آنها پیوست. برای داروهای پیش گیری کننده از انتقال ایدز چه قبل از ابتلا (PREP) و چه برای فرد مبتلا (PEP)وجود دارد.

آیا واکسن ایدز بر واکسن های کووید ۱۹ اثر می گذارد؟

گرچه هنوز واکسن ایدز به نتیجه قطعی نرسیده است، اما دانشمندان نگران بی اثر شدن تلاش های چندین ساله خود هستند.

اطلاعات ارزشمندی در راه تولید واکسن ایدز بدست آوردند.همچنین تحقیقات قبلی آنها منجر به تولید واکسن برای بیماری های عفونی دیگر شد. واکسن های کووید ۱۹ نمونه بارزی از این ثمرات است که تحقیقات جهت تولید واکسن برای ایدز به تولید آن منجر شد. موارد دیگری نیز وجود دارند که عبارتند از:​

سندروم حاد تنفسی که با نام SARS و Sars-CoV-1 شناخته می شوند.​(تست غربالگری جنین در بابل)
ویروس پاپیلوم انسانی (HPV)​
تب هموراژیک ابولا (Ebola)​
سندروم تنفسی خاور میانه(MERS)​

واکسن آنفولانزا هم به ساخت واکسن های بالا کمک کرده است.
ساخت سریع واکسن کووید نیازمند همکاری های زیادی بود. همکاری شرکت ها، آژانس های دولتی، تسهیلات کلینیکی و انستیتوهای علمی. به عنوان مثال می توان از مشارکت بین فایزر و BioNTech نام برد.

این حس و روحیه همکاری که برای واکسن کووید به وجود آمد می تواند باعث همکاری های پیش رو برای تولید واکسن های بعدی هم باشد.
هنوز واکسنی برای پیشگیری از ابتلا به ایدز ساخته نشده است، اما پژوهشگران معتقدند که بزودی آن را خواهند ساخت. در سال ۲۰۲۱ فعالیت های امیدبخش زیادی انجام شد، که ادامه تحقیقات منوط به موفقیت و شکست Mosaico و Imbokodo است که قبلا آنها را ذکر کردیم. در حال حاضر فقط می توان از منابعی که فعلا در دسترس ما هستند استفاده کرد مثل داروهای PrEPوPEP و به کمک کاندوم وابزار دیگردر سکس از ابتلای به ایدز جلو گیری کرد.
​

​

دانشمندان معتقدند که تولید واکسن ایمن و موثر اچ آی وی امکانپذیر بوده و درحال کار برای تولید آن هستند.​

چرا به واکسن اچ آی وی / ایدز نیاز داریم؟

امروزه تعداد مبتلایان به عفونت اچ آی وی بیش از هر زمان دیگری به درمان های موثر و نجات بخش با داروهای اچ آی وی (درمان ضد رترو ویروس ART) دسترسی دارند.
باید توجه داشت،کنترل و پایان اچ آی وی/ ایدز در سطح جهان، به یک روش موثر و قدرتمند برای پیشگیری – درمان نیاز دارد، که مقرون به صرفه باشد و براحتی در اختیار بیماران قرار بگیرد.
از لحاظ تاریخی، واکسن موثرترین روش برای پیشگیری و حتی ریشه کن کردن بیماری های عفونی محسوب می شوند. تولید واکسن موثر و مقرون به صرفه ای مانند آبله و فلج اطفال، می تواند زندگی میلیون ها نفر را نجات دهد.(تست سلامت جنین در بابل)

حقایقی در مورد واکسن اچ آی وی / ایدز

​
درحال حاضر هیچ واکسنی برای پیشگیری و درمان اچ آی وی / ایدز وجود ندارد.​
دانشمندان معتقدند که تولید واکسن ایمن و موثر اچ آی وی امکانپذیر بوده و درحال کار برای تولید آن هستند.​
تولید یک واکسن موثر، ایمن و مقرون به صرفه برای پیشگیری از عفونت اچ آی وی، بهترین روش برای کنترل و پایان دادن به اپیدمی اچ آی وی در سطح جهان است.​
در سال ۲۰۱۶ با حمایت موسسه ملی بهداشت (NIH) آمریکا، آزمایش بالینی واکسن آزمایشی HVTN 072 به منظور بررسی اثربخشی آن در پیشگیری از عفونت اچ آی وی در میان افراد بزرگسال در آفریقای جنوبی انجام شد.​

بازنشر از سایت آزمایشگاه پاتوبیولوژی صبا

​

​

روز جهانی پرستار، فرشتگان سفیدپوش

روز جهانی پرستار هر ساله در تاریخ ۱۲ می برگزار می‌شود. در سال ۱۸۲۰، ۱۲ می پرستار مشهور جهان، نایتینگل متولد شد. یک پرستار انگلیسی که پرستاری مدرن توسط او بنیان شد.

پرستاران به ما زندگی می بخشند و همچنین به کسانی که ما را دوست دارند ، هم زندگی می دهند. بنابراین حتما مستحق این هستند که یک روز جهانی داشته باشند.(غربالگری جنین در بابل)

پرستاران نقش بسیار خاصی در جامعه ایفا می کنند ، زیرا مسئول موارد و اقدامات مختلفی در محل کار هستند که شامل نوشتن برنامه های مراقبتی برای بیماران ، دستیاری با پزشکان برای آزمایش ها و ارزیابی ها ، انجام اقداماتی مثل اهدای خون ، بررسی داروها و تزریقات ، مشاهده و ثبت وضعیت بیمار می شود.

آنها همچنین وضعیت بیمار را ثبت و ضبط می کنند ، به داد بیماران اورژانسی می رسند و برنامه های بیمارستان را تنظیم می کنند. آن ها همچنین نقش مهمی در سلامت و بهبودی افراد در سراسر جهان ایفا می کنند(تست کرونا در بابل)

با وجود همه‌گیری ویروس کرونا روز بین المللی پرستار اهمیت دوچندانی پیدا کرده است و در این روزها شاهد از خود گذشتگی پرستاران دلسوز در سراسر جهان هستیم. حال که ۱۲ می یا ۲۲ اردیبهشت مصادف با روز جهانی پرستار در نظر گرفته‌اند، روز بسیار مناسبی برای قدردانی از آنهاست.

​

​

نایتینگل اولین فردی بود که آموزش رسمی را برای پرستاران فراهم کرد.

تاریخچه روز جهانی پرستار

نایتینگل بنیانگذار پرستاری مدرن کار خود را به عنوان مسئول پرستاری از سربازان آغاز کرد و در طی جنگ مجروح شد. این پرستار از خود گذشته بیشتر وقت خود را صرف مراقبت و آرامش مجروحان جنگ به‌ویژه هنگام شب می‌کرد.(تست سلامت جنین در بابل)

او اولین فردی بود که آموزش رسمی را برای پرستاران فراهم کرد. اولین دانشکده پرستاری به نام دانشکده پرستاری نایتینگل در سال ۱۸۶۰ در لندن توسط او افتتاح شد.

علاوه بر این، نایتینگل یکی از شخصیت‌های اصلی در ایجاد موسسه آموزشی برای ماماها نیز بود و اولین بانویی بود که نشان افتخار را در سال ۱۹۰۷ به ایشان اعطا کردند.

بازنشر از سایت آزمایشگاه صبا

​

​

آپاندیس چیست؟

آپاندیس زائده کوچکی است که به روده متصل شده است و در سمت راست پایین شکم قرار دارد. از آن جا که مجرای آپاندیس کوچک است ممکن است به‌خوبی تخلیه نشود؛ لذا انسداد ایجاد شده در آن باعث تکثیر باکتری‌ها در داخل آپاندیس شده که این می‌تواند منجر به تشکیل چرک و تورم و فشار دردناک در شکم شما شود.
این اندام توخالی، در نوک سکوم و معمولاً در ربع تحتانی سمت راست شکم قرار دارد. بااین‌حال، بسته به اینکه مشکلات رشدی غیرطبیعی از جمله چرخش ناقص روده یا هر شرایط خاص دیگری مانند بارداری یا جراحی‌های قبلی شکم وجود داشته باشد، می‌تواند تقریباً در هر ناحیه از شکم قرار گیرد؛ بنابراین آپاندیس تمامی افراد در یک محل قرار ندارد و گاهی اوقات می‌تواند در پشت روده بزرگ، پشت کبد یا در لگن قرار داشته باشد.

آپاندیسیت چیست؟

آپاندیسیت، التهاب و عفونت آپاندیس ورمی فرم است که معمولاً به‌صورت حاد و در عرض ۲۴ ساعت و یا حتی به‌عنوان یک بیماری مزمن نیز ظاهر می‌شود. به طور کلاسیک، عود آپاندیس در ابتدا با درد شکمی عمومی یا ﭘﺮی اﻣﺒﻠﯿﮑﺎل تظاهر پیدا می‌کند که بعداً در ربع تحتانی سمت راست شکم احساس می‌شود.
​

​

در بزرگسالان،آپاندیسیت، امری بسیار رایج است و در مردان بیشتر از زنان اتفاق می‌افتد (تقریباً دوبرابر)

آپاندیسیت در کودکان

آپاندیسیت در بزرگسالان امری بسیار رایج است و در مردان بیشتر از زنان اتفاق می‌افتد (تقریباً دوبرابر). اما برخی چنین تصور می‌کنند که این بیماری در کودکان اتفاق نمی‌افتد، درحالی‌که چنین نیست. اگر کودک شما دچار تب (۱۰۴ درجه فارنهایت) یا درد شکمی شدید شد و این درد به سمت راست پایین شکم حرکت کرد، فوراً به پزشک مراجعه کنید زیرا ممکن است به معنای پارگی آپاندیس باشد.

آپاندیسیت در بارداری

آپاندیسیت یکی از شایع‌ترین دلایل نیاز به جراحی در دوران بارداری است و تشخیص و تفکیک آن از علائم و تغییرات جسمی در بارداری قدری مشکل است که این امر در سه ماه سوم بارداری دشوارتر هم می‌شود. پس به هنگام تب، اسهال، تهوع، استفراغ، بی‌اشتهایی، خونریزی واژینال و یا احساس درد در ربع پایین سمت راست شکم (که شایع‌ترین علامت آپاندیسیت است) حتما موضوع را با پزشک زنان خود در میان بگذارید.

علائم

علائم ابتلا به آپاندیسیت شامل موارد زیر هستند:

وجود درد های آپاندیس در ناحیه پایین سمت راست شکم
بی اشتهایی
حالت تهوع
استفراغ
اسهال
یبوست
عدم امکان خارج کردن گاز از روده
ورم شکم
تب محدود
احساس راحتی پس از مدفوع کردن

درد آپاندیس ممکن است از یک گرفتگی ملایم در ناحیه شکم آغاز شود. این درد اغلب افزایش پیدا می‌کند و با گذشت زمان شدید می‌شود. در این حالت فرد الزاماً متوجه ایجاد تغییر در عادت عملکرد روده خود نمی‌شود. به هر حال، گاهی اوقات آپاندیسیت می‌تواند بر عملکرد دفع ادرار تاثیر داشته باشد.

اگر شما با حساس شدن ناحیه سمت راست شکم خود همراه با سایر علائم مطرح شده بالا روبرو شدید، با پزشک در این رابطه صحبت کنید. التهاب می‌تواند به سرعت تبدیل به یک مشکل اورژانسی شود. پاره شدن آپاندیس به ندرت در ۲۴ ساعت اول مشاهده این علائم اتفاق می‌افتد. به هر حال، تا ۸۰ درصد افرادی که دارای این علائم هستند، در طول ۴۸ ساعت با ترکیدن آپاندیس مواجه خواهند شد. پاره شدن یا سوراخ شدن آپاندیس می‌تواند مرگبار باشد. در این حالت خطر مرگ در نوزادان و افراد سالمند بیشتر است.
​

​

علت آپاندیسیت معمولاً به دلیل تجمع مواد مدفوع در ناحیه مورد نظر ایجاد می‌شود.

علائم ترکیدن آپاندیس چیست؟

همیشه آپاندیسیت منجر به ترکیدن آن نمی‌شود اما هر چه دیرتر به پزشک مراجعه شود احتمال خطر و ترکیدن افزایش پیدا می‌کند.

با بروز نشانه‌های زیر هر چه سریع‌تر به پزشک مراجعه کنید:

۱. درد معده شدید که قبلا سابقه نداشته

آپاندیسیت معمولا همراه با درد شدید در قسمت ناف به سمت راست آغاز می‌شود. التهاب آپاندیس می‌تواند با درد هنگام قدم برداشتن، سرفه و حرکات تند ماشبن همراه شود.

۲. تب و لرز

به طور کل تب به معنای وجود التهاب در بدن است. اگر این تب همراه با درد معده همراه شود احتمال آپاندیسیت افزایش می‌یابد.

۳. تکرر ادرار

به دلیل اینکه در بعضی افراد آپاندیس به پایین بدن و مثانه نزدیک است، در صورت التهاب آپاندیس و فشار به مثانه، می تواند باعث تکرر ادرار شود که در صورت همراه شدن با علائم دیگر ممکن است نشانه آپاندیسیت باشد.

۴. حالت تهوع و بی اشتهایی

این علائم می تواند دلایل بسیاری بیماری ها از جمله وجود باکتری در معده باشد. اما گاهی التهاب آپاندیس روی دستگاه گوارش تاثیر می‌گذارد و منجر به حالت تهوع و استفراغ و بی اشتهایی می‌شود که باید حتما به پزشک مراجعه شود.

علت

دانشمندان تصور می‌کنند شرایطی که باعث ابتلا به این مشکل می‌شود مربوط به ایجاد گرفتگی و انسداد در آپاندیس فرد است. این انسداد می‌تواند جزئی یا کامل باشد. گرفتگی کامل ایجاد شده در این حالت نیازمند انجام عمل آپاندیس به صورت اورژانسی است. علت آپاندیسیت معمولاً به دلیل تجمع مواد مدفوع در ناحیه مورد نظر ایجاد می‌شود. این مشکل می‌تواند در نتیجه عوامل زیر نیز مشاهده شود:

بزرگ شدن غدد لنفاوی
پیچ خوردن
ایجاد آسیب
تشکیل تومور

هنگامی که آپاندیس دچار انسداد می‌شود، باکتری‌ها می‌توانند داخل آن تکثیر گردند. این تکثیر باعث ایجاد چرک در محل می‌شود. در این حالت افزایش فشار  می‌تواند دردناک باشد و رگ‌های خونی موجود در محل را تحت فشار قرار دهد. کمبود جریان خون به آپاندیس می‌تواند باعث ابتلای فرد به قانقاریا شود. در صورتی که اپاندیس پاره شود، مواد فاسد شده می‌توانند ناحیه شکم را پر کنند و این مشکل نیاز به درمان به صورت اورژانسی دارد.

پریتونیت فقط یکی از خطرات ترکیدن آپاندیس می باشد. این مشکل نشان دهنده التهاب بافتی است که دیواره شکم را می‌سازد. سایر اندام‌ها نیز می‌تواند پس از پاره شدن آپاندیس دچار التهاب شود. ناحیه‌های آسیب دیده در این حالت می‌تواند شامل روده، مثانه و ناحیه خم روده باشد. اگر آپاندیس آسیب دیده به جای پاره شدن سوراخ شود، این مشکل می‌تواند باعث ایجاد آبسه شود. به این ترتیب عفونت فقط محدود به یک ناحیه خواهد بود. با این وجود، آبسه هنوز می‌تواند برای سلامتی فرد خطرناک باشد.​

​

اگر علائم آپاندیسیت دارید ممکن است به آزمایش آپاندیس نیاز داشته باشید. شایع ترین علامت این بیماری درد در شکم است.(تست سلامت جنین در بابل)

آزمایش آپاندیس برای چه مواردی مناسب است؟

آزمایش آپاندیس برای افرادی که علائم آپاندیسیت دارند استفاده می شود. این آزمایشات می توانند قبل از ایجاد عوارض جدی در تشخیص آپاندیسیت کمک کنند.

چرا به آزمایش آپاندیس نیاز دارم؟

اگر علائم آپاندیسیت دارید ممکن است به آزمایش آپاندیس نیاز داشته باشید. شایع ترین علامت این بیماری درد در شکم است. درد اغلب در قسمت بالایی شکم شما شروع می شود و به سمت پایین شکم شما تغییر می کند.

سایر علائم آپاندیسیت شامل موارد زیر است:

درد شکم که هنگام سرفه یا عطسه شدیدتر می شود
درد شکم که بعد از چند ساعت بدتر می شود
تهوع و استفراغ
اسهال یا یبوست
تب
از دست دادن اشتها
نفخ شکم

هنگام انجام آزمایش آپاندیس چه اتفاقی می افتد؟

آزمایش های آپاندیسیت معمولاً شامل معاینه بدنی شکم شما و یک یا چند مورد از موارد زیر است:

آزمایش خون

تست برای بررسی علائم عفونت. تعداد گلبولهای سفید خون بالا نشانه عفونت در بدن از جمله آپاندیسیت است، اما محدود به آن نیست. برای بررسی وضعیت گلبول های سفید خون و همچنین سایر فاکتورهای خونی از آزمایش CBC استفاده می شود.(غربالگری جنین در بابل)

آزمایش CBC یا شمارش کامل سلول های خونی، یک آزمایش بسیار رایج و کاربردی در آزمایشگاه های تشخیص طبی است که برای شمارش سلول های تشکیل دهنده خون یا همان شمارش WBC ها و RBC ها و پلاکت ها استفاده می شود. تعداد گلبول ‌های سفید معمولاً با عفونت افزایش می‌ یابد.

اما تعداد آن ‌ها در آپاندیسیت اولیه، قبل از شروع عفونت می‌ تواند عادی باشد. متأسفانه آپاندیسیت تنها وضعیتی نیست که موجب افزایش تعداد گلبول‌ های سفید خون می‌ شود. تقریباً هر گونه عفونت یا التهاب باعث شمارش غیر طبیعی گلبول‌ های سفید خون خواهد شد.
بنابراین برای تشخیص آپاندیسیت نباید تنها یک عدد بالای گلبول سفید ملاک قرار گیرد.

آزمایش ادرار

از تست ادرار در آزمایش آپاندیس برای رد عفونت ادراری استفاده می شود. آزمایش ادرار از تست های مهم و کلیدی جهت تشخیص بیماری های کلیوی و مجاری ادراری می باشد. بررسی ادرار به طور کلی در جهت تشخیص عفونت ادرار، خون در ادرار، وجود سلول های سرطانی و التهابی در ادرار، دفع پروتئین از ادرار، دفع املاح بدن از قبیل کلسیم و پتاسیم، از نظر دفع کریستال یا اجزاء مواد تشکیل دهنده سنگ های موجود در سیستم ادراری و وجود قارچ در ادرار می باشد.

آزمایش ادرار یک بررسی میکروسکوپی از نمونه‌ی ادرار است که در آن گلبول قرمز، گلبول‌های سفید و باکتری را در ادرار تشخیص می‌ دهند. ادرار غیر طبیعی معمولاً هم زمان با التهاب یا سنگ در کلیه‌ ها یا مثانه دیده می ‌شود. نمونه ادرار هم زمان با بروز آپاندیسیت نیز می‌ تواند غیر طبیعی باشد، زیرا آپاندیس در نزدیکی مثانه قرار دارد. اگر التهاب آپاندیسیت به اندازه کافی بزرگ باشد، می‌ تواند به حفره‌ رحم و مثانه پیشروی کرده و منجر به بروز ادرار غیر طبیعی شود.
با این حال اکثر بیماران مبتلا به آپاندیسیت دارای ادرار طبیعی هستند. محققان نشان دادند که یک پروتئین قابل تشخیص در ادرار می‌ تواند در نهایت به عنوان یک نشانگر زیست شناختی برای آپاندیسیت عمل کند.

آزمایش کشت ادرار (Urine Culture)

آزمایشی است که می تواند باکتری ها را در ادرار شما تشخیص دهد. در این آزمایش میکروب هایی که باعث عفونت دستگاه ادراری (UTI) می شوند ، شناسایی و مشخص می شوند. باکتری هایی که به طور معمول باعث عفونت دستگاه ادراری می شوند، می توانند از طریق حالب وارد مجاری ادراری شوند.
در محیط دستگاه ادراری شما ، این باکتری ها می توانند به سرعت رشد کرده و به یک عفونت تبدیل شوند. در حالت طبیعی نمونه ادرار افراد سالم بدون باکتری یا دارای مقادیر بسیار جزئی از باکتری می باشد.

آزمایش کشت ادرار می تواند میکروارگانیسم ها ، به طور معمول باکتری ها ، که باعث عفونت دستگاه ادراری می شوند را شناسایی کند. عفونت دستگاه ادراری در زنان نسبت به مردان شایع تر است. دلیل این امر این است که مجرای ادرار خانم ها کوتاه تر و بسیار به مقعد نزدیک است. بنابراین ، راه یافتن باکتری های روده به مجرای اداری خانم ها بسیار آسان تر است. باکتری ها می توانند در نواحی مانند مثانه ، مجرای ادرار و کلیه ها راه یافته و به یک عفونت تبدیل شوند.

مجاری ادراری شما شامل کلیه ها ، مثانه و لوله‌هایی است که ادرار را از بدن شما خارج می کنند (مجرای ادرار و حالب). عفونت معمولاً در مثانه یا مجرای ادراری (لوله ای که به پوست شما ختم می شود و ادرار را به بیرون از بدن شما هدایت می کند) شروع می شود.
اما این عفونت می تواند بر هر بخشی از این سیستم تأثیر بگذارد. اگر شما به عفونت مبتلا باشید ، ممکن است هنگام ادرار کردن احساس سوزش و ناراحتی نمایید.(تست پاپ اسمیر در بابل)

​

​

آپاندکتومی به‌صورت جراحی باز و با استفاده از ایجاد یک برش شکمی به طول حدود ۲ تا ۴ اینچ (۵ تا ۱۰ سانتی‌متر) انجام می‌شود (لاپاراتومی).

روش‌های درمان آپاندیسیت

به طور معمول، درمان آپاندیسیت شامل جراحی برداشتن آپاندیس ملتهب است. البته برای درمان عفونت، قبل از جراحی ممکن است یک دوز آنتی‌بیوتیک برایتان تجویز شود.

جراحی برای برداشتن آپاندیس (آپاندکتومی)

آپاندکتومی به‌صورت جراحی باز و با استفاده از ایجاد یک برش شکمی به طول حدود ۲ تا ۴ اینچ (۵ تا ۱۰ سانتی‌متر) انجام می‌شود (لاپاراتومی). همچنین این جراحی را می‌توان از طریق ایجاد چند برش کوچک شکمی انجام داد (جراحی لاپاراسکوپی). در طول آپاندکتومی لاپاراسکوپی، جراح ابزارهای جراحی مخصوص و یک دوربین فیلم‌برداری را در شکم شما قرار می‌دهد تا آپاندیستان را خارج کند.

به‌طورکلی، جراحی لاپاراسکوپی، امکان بهبود سریع – با درد و جای زخم کمتر – را فراهم می‌کند که ممکن است گزینه مناسبی برای افراد چاق و مسن باشد، نه برای همه افراد! چراکه اگر آپاندیس شما پاره شده و عفونت به خارج از آپاندیس گسترش‌یافته باشد یا آبسه داشته باشید، ممکن است به آپاندکتومی باز نیاز پیدا کنید تا جراح به‌راحتی بتواند حفره شکمی شما را تمیز کند.

نکته: معمولا یک یا دو روز پس از برداشتن آپاندیس، از بیمارستان مرخص می‌شوید.

مراقبت‌های بعد از عمل آپاندیس

پس از آپاندکتومی یا در صورت پارگی آپاندیس انتظار می‌رود که با سپری شدن چند هفته بهبود پیدا کنید. برای این منظور:

چند روز اول بعد از عمل از انجام فعالیت‌های شدید خودداری کنید

اگر آپاندکتومی شما به روش لاپاراسکوپی انجام شد، فعالیت خود را به مدت سه تا پنج روز و اگر آپاندکتومی باز انجام دادید، فعالیت‌های خود را به مدت ۱۰ تا ۱۴ روز محدود کنید. در مورد محدودیت‌های مربوط به ازسرگیری فعالیت‌های روزمره خود بعد از انجام عمل جراحی از تیم پزشکی خود سوال کنید.

هنگام سرفه مراقب شکم خود باشد

برای این منظور قبل از سرفه، خندیدن و یا انجام هر حرکتی یک بالش روی شکم خود قرار دهید و با فشردن ملایم آن روی شکم، به کاهش درد خود کمک کنید.

در صورت موثر واقع نشدن داروهای مسکن با پزشک خود در ارتباط باشید

داشتن درد، استرس مضاعفی بر بدن شما وارد می‌کند و روند بهبودی‌تان را کند می‌کند. اگر با وجود مصرف داروهای ضد درد، همچنان درد داشتید، حتما به پزشک خود اطلاع دهید.

به هنگام احساس آمادگی، حرکت کنید

به‌آرامی و آن‌طور که راحت هستید فعالیت‌های خود را شروع و به‌مرور افزایش دهید. می‌توانید این کار را با پیاده‌روی‌های کوتاه‌مدت شروع کنید.

در صورت نیاز استراحت کنید

در دوران ریکاوری، ممکن است متوجه شوید که بیش از حد معمول احساس خواب‌آلودگی می‌کنید. راحت باشید و در صورت نیاز استراحت کنید.

در مورد بازگشت به محل کار یا مدرسه با پزشک خود مشورت کنید

زمانی که احساس آمادگی کردید با اجازه تیم پزشکی خود می‌توانید به کار خود بازگردید. کودکان نیز ممکن است کمتر از یک هفته پس از جراحی بتوانند به مدرسه بازگردند. بااین‌حال، آن‌ها برای ازسرگیری فعالیت‌های سنگین خود (مانند کلاس‌های بدنسازی یا ورزش)، باید دو تا چهار هفته منتظر بمانند.

تخلیه آبسه پیش از جراحی آپاندیس

اگر آپاندیس شما ترکیده باشد و در اطراف آن آبسه ایجاد شده باشد، پزشک ممکن است با قراردادن لوله‌ای از طریق پوست در داخل آبسه، آن را تخلیه کند. آپاندکتومی را می‌توان چند هفته بعد از کنترل کامل عفونت انجام داد.

درمان دارویی آپاندیس

مصرف آنتی‌بیوتیک (برای کوچک کردن آپاندیس و ازبین‌بردن عفونت در آپاندیسیت‌های حاد و بدون عارضه)
و مسکن‌های بدون نسخه (OTC)- (که اغلب به‌منظور کاهش درد پس از مرخصی از بیمارستان استفاده می‌شود)
​

​

برداشتن آپاندیس، جراحی ساده ای است و عوارض خاصی به دنبال ندارد.

آیا عمل آپاندیس خطرناک است؟

خیر، معمولا برداشتن آپاندیس، جراحی ساده ای است و عوارض خاصی به دنبال ندارد. اما در برخی موارد و به‌خصوص در کودکان (که سیستم دفاع ایمنی بدن آن‌ها به‌خوبی تکامل نیافته است)، ممکن است محل جراحی آپاندیس دچار عفونت شود.

علائم عفونت بعد از عمل آپاندیس چیست؟

سفتی، قرمزی، گرم شدن و تورم پوست بدن در محل جراحی
ترشحات آبکی محل جراحی (که بیش از پنج‌روز ادامه داشته باشد)
تب و لرز
کاهش اشتها
و استفراغ

چگونه از التهاب آپاندیس پیشگیری کنیم؟

بهترین راه پیشگیری مصرف فیبر بیشتر در رژیم غذایی (به‌منظور ایجاد مدفوع نرم‌تر و کاهش احتمال ابتلا به آپاندیسیت) است. اکتیو بودن و ورزش کردن نیز در پیشگیری موثر واقع می‌شود.

به روزرسانی : ۲۱ اردیبهشت ۱۴۰۱

بازنشر از سایت آزمایشگاه پاتوبیولوژی صبا

​

​

هایپرکلسمی چیست؟

سطح کلسیم خون عمدتا از طریق غدد پاراتیروئید کنترل می شود. این چهار غده کوچک که در پشت غده تیروئید واقع شده اند در تنظیم میزان کلسیم خون موثرند. زمانی که بدن به کلسیم نیاز داشته باشدغدد پارتیروئید با ترشح هورمون و فرستادن سیگنال به بافت های زیر موجب افزایش سطح سرمی کلسیم می شوند:​

ارسال سیگنال به بافت استخوان جهت آزاد کردن کلسیم به خون​
به کلیه به منظور کاهش دفع کلسیم از ادرار​
به کلیه به منظور فعال سازی ویتامین D و جذب بهتر کلسیم در مسیر گوارش​

فعالیت بیش از حد غدد پاراتیروئید و یا بیماری های مرتبط با آن می تواند در تعادل کلسیم بدن اختلال ایجاد نماید.
چنانچه سطح کلسیم بیش از حد مورد نیاز بدن باشد فرد دچار هیپر کلسمی شده است که این شرایط ممکن است با برخی اختلالات عملکردی نظیر موارد ذیل همراه است:​

کاهش سلامت استخوان​
سنگ کلیه​
عملکرد غیر طبیعی قلب و مغز​

​

کلسیم فراوان ترین و یکی از مهمترین مواد معدنی بدن است.

چرا بدن به کلسیم نیاز دارد و اگر میزان آن در بدن به بالاتر از حد لازم برسد چه خواهد شد؟

کلسیم فراوان ترین و یکی از مهمترین مواد معدنی بدن است. که برای عملکرد مناسب ماهیچه ها ، اعصاب و قلب ضروری می باشد. کلسیم برای لخته شدن خون مورد نیاز است و برای تشکیل، تراکم و حفظ استخوان ها و دندان ها بسیار مهم است. اما اگر همین عنصر ضروری، غلظتش در خون بالا رود بدن با حالتی به نام هایپر کلسیمی hypercalcemia روبرو می شود که خطراتی نیز به دنبال دارد. اما بالا بودن میزان کلسیم در روند این جریان‌ها اختلال ایجاد می‌نماید. بالا بودن میزان کلسیم در بدن دلایل مختلفی می تواند داشته باشد، اما افرادی که به برخی سرطان های خاص مبتلا هستند، بیشتر در خطر آن قرار دارند.

دلایل نیاز بدن به کلسیم شامل:​

در مسیرهای متابولیسم​
انقباض های عضلانی​
انعقاد خون​
انتقال جریان عصبی​
بررسی عملکرد پاراتیروئید​
خون‌رسانی​
استحکام استخوان‌ها و دندان‌ها​
تنظیم آنزیم‌ها​
آرامش اعصاب​
انتشار هورمون‌ها​
تنظیم ضربان قلب​
عملکرد مغز​

سطح سرمی کلسیم نیز برای بررسی وضعیت بیماران مبتلا به نارسایی کلیه، پیوند کلیه و هایپرپاراتیروئیدی به کار می رود.​

​

سطوح بالای کلسیم باعث افزایش فشار خون و درنتیجه ناهنجاری های الکتریکی می شود.

علائم کلسیم بالا در خون

سطوح بالا ولی خفیف کلسیم احتمالا بدون علائم است. با این حال سطوح بالا و جدی کلسیم می تواند باعث ایجاد علائم زیر شود:
​
درد استخوان و ضعف عضلانی: هیپرکلسمی باعث آزاد شدن میزان زیادی کلسیم توسط استخوان ها و در نتیجه کمبود در آنها می شود. این فعالیت غیر طبیعی استخوان باعث ایجاد علائمی مانند درد و ضعف عضلانی خواهد شد.​

درد معده و مشکلات گوارشی: کلسیم بیش از حد بالا باعث ایجاد علائمی مانند ناراحتی معده، درد شکم، حالت تهوع، استفراغ و یبوست می شود.​

تشنگی بیش از حد و تکرر ادرار: کلسیم بیش از حد باعث افزایش فعالیت کلیه ها می شود. در نتیجه، تکرر ادرار و در نتیجه آن کم آبی و تشنگی افزایش می یابد.​

فشار خون بالا و ریتم غیر طبیعی قلب: سطوح بالای کلسیم باعث افزایش فشار خون و درنتیجه ناهنجاری های الکتریکی می شود. این ناهنجاری ها باعث تغییر ریتم قلب می شوند.​

اضطراب و افسردگی: هیپرکلسمی قابلیت تاثیر روی سلامت روان فرد را نیز دارد.​
گیجی، بی حالی و خستگی: کلسیم بیش از حد در خون با تاثیر بر مغز باعث ایجاد علائم خستگی، بی حالی و گیجی می شود.​
​

علل هایپرکلسمی​

کلسیم علاوه بر ساخت استخوان ها و دندان های قوی به انقباض ماهیچه ها و انتقال سیگنال های عصبی کمک می کند. به طور معمول، اگر کلسیم کافی در خون وجود نداشته باشد، غدد پاراتیروئید هورمونی ترشح می کنند که باعث می شود استخوان ها کلسیم را در خون آزاد کنند و دستگاه گوارش کلسیم بیشتری را جذب کنند. در نتیجه کلیه ها کلسیم کمتری دفع می کنند و ویتامید د در بدن فعال می شود که نقش مهمی در جذب کلسیم دارد. این تعادل ظریف بین مقدار کلسیم در خون و هایپرکلسمی می تواند توسط عوامل مختلفی بر هم بخورد.

هایپرکلسمی ناشی از موارد زیر است:
​

غدد پاراتیروئید بیش فعال (هیپرپاراتیروئیدیسم):

این امر شایع ترین علت هایپرکلسمی است که می تواند ناشی از یک تومور کوچک غیر سرطانی (خوش خیم) یا بزرگ شدن یک یا چند غده پاراتیروئید باشد.​

سرطان:

سرطان ریه و سرطان سینه و برخی سرطان های خون می توانند خطر ابتلا به هیپرکلسمی را افزایش دهند. گسترش سرطان (متاستاز) به استخوان ها نیز خطر افزایش کلسیم خون را افزایش می دهد.​

بیماریهای دیگر:

برخی بیماریها مانند سل و سارکوئیدوز می توانند سطح ویتامین D خون را افزایش دهند که دستگاه گوارش را در جذب و مصرف بیش از حد کلسیم تحریک می کند.​

عوامل ارثی:

اختلال ژنتیکی نادر معروف به هیپرکلسمی خانوادگی باعث افزایش کلسیم در خون می شود زیرا گیرنده های کلسیم در بدن معیوب هستند. این بیماری علائم یا عوارض هایپرکلسمی را ایجاد نمی کند!​

بی تحرکی:

افرادی که دائما در حالت نشسته یا دراز کشیده هستند، معمولا به این بیماری دچار می شوند.​

کم آبی شدید:

کم آبی بدن از علل شایع هیپرکلسمی خفیف یا گذرا است. وجود مایعات کمتر در خون باعث افزایش غلظت کلسیم می شود.​

مصرف برخی از داروها:

برخی از داروها مانند لیتیوم، که برای درمان اختلال دوقطبی استفاده می شود – ممکن است ترشح هورمون پاراتیروئید را افزایش دهند.​(تست سلامت جنین در بابل)

مصرف مکمل:

مقادیر زیاد کلسیم یا مکمل های ویتامین D در طول زمان می تواند سطح کلسیم را در در خون افزایش دهد.​
​
​

عوارض هایپرکلسمی​

مصرف بیش از حد کلسیم خطرات زیر را در پی دارد:
​

پوکی استخوان:

اگر استخوان های بدن فردی همچنان کلسیم در خون آزاد کنند، آن فرد می تواند به بیماری پوکی استخوان مبتلا شود که منجر به شکستگی استخوان، انحنای ستون فقرات و کاهش قد می شود.​

افراد مبتلا به پوکی استخوان خطرات بیشتری دارند از جمله:​

شکستگی استخوان​
ناتوانی و ضعف بدنی​
از دست دادن استقلال​
بی تحرکی طولانی مدت​
انحنای ستون فقرات​
کوتاه شدن قد با گذشت زمان​

سنگ کلیه:

اگر ادرار شما حاوی مقدار زیادی کلسیم باشد ، ممکن است کریستال هایی در کلیه های شما ایجاد شود. با گذشت زمان ، کریستال ها می توانند با هم ترکیب شده و سنگ کلیه ایجاد کنند. عبور از سنگ می تواند بسیار دردناک باشد.​

نارسایی کلیه:

هایپرکلسمی شدید می تواند به کلیه ها آسیب برساند و توانایی آنها را در پاکسازی خون و دفع مایعات محدود کند.​

مشکلات سیستم عصبی:

هایپرکلسمی شدید می تواند منجر به گیجی، زوال عقل و کما شود که می تواند کشنده باشد.​

ریتم غیرطبیعی قلب (آریتمی):

هایپرکلسمی می تواند تکانه های الکتریکی تنظیم کننده ضربان قلب را تحت تاثیر قرار داده و باعث ضربان نامنظم قلب شود.​
​

تشخیص مصرف بیش از حد کلسیم​

از آنجا که مصرف بیش از حد کلسیم می تواند علائمی را ایجاد کند، ممکن است بیمار از این وضعیت اطلاعی نداشته باشد تا زمانی که آزمایشات معمول خون را بدهد. همچنین، آزمایش خون می تواند میزان هورمون پاراتیروئید بررسی کنید. برای تعیین هاپیرکسمی پزشک آزمایشات تصویربرداری از استخوان ها و ریه ها را توصیه می کند.(تست غربالگری در بابل)
​

​
درمان هایپرکلسمی​

اگر هایپرکلسمی خفیف است، پزشک به شما توصیه می کند با رژیم غذایی مناسب و جلوگیری از مصرف بیش از حد کلسیم این بیماری را درمان کنید. اما در موارد شدید، پزشک داروها و حتی جراحی را پیشنهاد می دهد.

چه دارو‌های به درمان کمک می کند؟

در برخی از موارد پزشک‌ دارو‌های زیر را تجویز و توصیه می‌کند:​

کلسی میمت‌ها (دارو‌های مقلد کلسیم )

این دسته از دارو‌ها، مقلد کلسیم در جریان خون می‌باشند و درنتیجه می‌توانند به کنترل پرکاری غدد پاراتیروئید کمک کنند.​

بیس‌فوسفونات‌ها:

دارو‌های پوکی استخوان که به صورت وریدی تزریق می‌شوند، می‌توانند به بازسازی استخوان‌های تضعیف شده در اثر هایپرکلسمی کمک کنند.​

پردنیزون:

اگر هایپرکلسمی شما در اثر مقادیر بیش‌از‌حد ویتامینD ایجاد شده‌است، استفاده‌ی کوتاه مدت ازقرص‌های استروئیدی مانند پردنیزون می‌تواند کمک کننده باشد.​

تزریق وریدی مایعات و مدرر‌ها (دیورتیک‌ها):

مقادیر بسیار بالای کلسیم در خون از جمله موارد اورژانس پزشکی محسوب می‌شود. بستری در بیمارستان برای درمان از طریق تزریق وریدی مایعات و دیورتیک‌ها به منظور کاهش بی‌درنگ و سریع سطح کلسیم و جلوگیری از آریتمی‌های قلبی و آسیب‌های عصبی ضروری می‌باشد.​(تست پاپ اسمیر در بابل)
​

تشخیص هایپرکلسمی​

آزمایش خون کلسیم:

پزشک ممکن است آزمایش خون را برای بررسی میزان کلسیم خون و هورمون پاراتیروئید انجام دهد.

هرکسی که علائم هیپرکلسمی را تجربه می کند، باید به پزشک مراجعه کند، که آزمایش خون تجویز شود و براساس نتایج، تشخیص و درمان صورت بگیرد. فرد مبتلا به هیپرکلسمی خفیف ممکن است هیچ علائمی نداشته باشد و فقط پس از انجام آزمایش خون معمولی قابل تشخیص است. آزمایش خون، سطح کلسیم خون و هورمون پاراتیروئید را بررسی می کند و می تواند نشان دهد که سیستم های بدن، مانند سیستم های خون و کلیه ها چگونه کار می کنند.
​
بعد از تشخیص هیپرکلسمی، پزشک ممکن است آزمایش های دیگری را انجام دهد، مانند:​

نوار قلب برای ثبت فعالیت الکتریکی قلب​
اشعه X قفسه سینه برای بررسی سرطان ریه یا عفونت​
یک ماموگرافی برای بررسی سرطان پستان​
اسکن CT یا MRI برای بررسی ساختار و اندام بدن​
جذب تابش پرتونگاری با انرژی دوگانه، معمولاً به عنوان اسکن DEXA شناخته می شود برای سنجش تراکم استخوان​

چه آمادگی برای تست کلسیم نیاز میباشد؟​

نیاز به ناشتا بودن نیست.​
ممکن است به شما دستور داده شود که از مصرف برخی داروهای خاص مانند لیتیم ، آنتی اسیدها ، دیورتیک ها و مکمل های ویتامین D پرهیز کنید.​
مصرف داروهای ادراری تیازید شایع ترین دلیل دارویی ناشی برای بالا بودن سطح کلسیم است. مصرف لیتیوم یا تاموکسیفن نیز ممکن است سطح کلسیم فرد را افزایش دهد. به همین دلیل در صورت مصرف این گونه از داروها در زمان نمونه گیری باید دارو مصرف نشود.

تست‌ها و تشخیص این بیماری به چه صورت است؟

به علت اینکه علائم و نشانه‌های هایپرکلسمی-درصورت وجود- بسیار اندک می‌باشد، شما به این اختلال پی‌نخواهید برد مگر اینکه در آزمایش‌های روتین خون، سطح کلسیم خون شما را بالاتر از حد نرمال ملاحظه شود. آزمایش‌های خون می‌تواند سطح بالای هورمون‌های پاراتیروئید را در خون شما مشخص کند که این امر دلالت بر پرکاری غدد پاراتیروئید (هایپرپاراتیروئیدیسم) دارد. برای تشخیص اینکه علت هایپرکلسمی موارد دیگری از قبیل سرطان یا سارکوئیدوس می‌باشد، پزشک شما تصویر‌برداری از ریه و استخوان‌ها را به شما توصیه‌ خواهد‌کرد.

به روزرسانی : 20 اردیبهشت ۱۴۰۱

بازنشر از سایت آزمایشگاه صبا بابل

​

​

کمی درباره کیسه صفرا

کیسه صفرا اندامی کوچک و گلابی شکل است که در زیر کبد قرار دارد. این اندام صفرای ترشح شده از کبد را جمع آوری می کند و از طریق مجرای صفراوی مشترک (CBD) به روده ی کوچک می فرستد تا به هضم چربی ها کمک کند. مجرای صفراوی مشترک؛ کبد، کیسه صفرا و پانکراس را به روده ی کوچک متصل می کند. سنگ های کیسه صفرا باعث بسته شدن مجرای صفراوی مشترک شده و منجر به کله سیستیت می شوند.
این انسداد باعث ساخت صفرا درون کیسه صفرا و در نتیجه التهاب آن می شود. کله سیستیت حاد کیسه صفرا بسیار جدی است. این شرایط در صورت درمان نشدن می تواند منجر به ترکیدن کیسه صفرا شود که یک وضعیت اضطراری محسوب می شود. درمان های کله سیستیت شامل مصرف آنتی بیوتیک، مسکن ها و در نهایت خارج کردن کیسه صفرا می باشد.
​

​

از آنجایی که وجود این سنگ ها معمولا بدون نشانه ظاهری است. افراد ممکن است به وجود این سنگ ها در کیسه صفرا خود پی نبرند.

علائم کیسه صفرا

انواع بیماری کیسه صفرا علائم مشابهی دارند که شامل موارد زیر است:

درد:

رایج‌ترین علائم کیسه صفرا در زنان است. این درد معمولاً در بخش میانه تا بالای سمت راست شکم اتفاق می‌افتد و می‌تواند خفیف و متناوب یا کمی شدید و مکرر باشد. همچنین در برخی مواقع درد می‌تواند شروع به انتشار به سایر قسمت‌های بدن کند که شامل پشت و قفسه سینه است.

حالت تهوع یا استفراغ:

حالت تهوع و استفراغ شایع‌ترین علائم کیسه صفرا در همه انواع بیماری کیسه صفرا هستند؛ با این‌حال تنها بیماری کیسه صفرا مزمن ممکن است که سبب ایجاد مشکلات گوارشی همچون رفلاکس اسید و گاز شود.

تب یا لرز:

لرز یا تب غیر ابل توجیه ممکن است نشان‌دهنده این باشد که شما عفونت دارید. اگر شما عفونت دارید، نیازمند درمان هستید پیش از آنکه وخیم‌تر شده و خطرناک شود. عفونت ممکن است چنانچه به سایر بخش‌های بدن پخش شود، خطر مرگ داشته باشد.

اسهال مزمن:

کارکرد بیش از ۴ بار در روز روده برای حداقل سه ماه، ممکن است نشان‌دهنده بیماری کیسه صفرا مزمن باشد.

یرقان:

پوست به رنگ زرد یا یرقان، ممکن است نشان‌دهنده گرفتگی یا علت سنگ کیسه صفرا در مجرای صفراوی باشد. مجرای صفراوی کانالی است که از کیسه صفرا به روده باریک وارد می‌شود.

ادرار یا مدفوع غیرمعمول:

مدفوع به رنگ روشن‌تر و ادرار تیره، نشانه‌های احتمالی از گرفتگی مجرای صفراوی هستند.
​

​

سنگ های کیسه صفرا حجم کریستالی هستند که معمولا از ترکیب نمک کلسیم، کلسترول و همچنین رنگدانه های موجود در کیسه صفرا ساخته می شوند.

علت بروز التهاب کیسه صفرا

التهابات در کیسه صفرا معمولا به دلیل وجود سنگ در این عضو بدن ایجاد می شود. سنگ های کیسه صفرا حجم کریستالی هستند که معمولا از ترکیب نمک کلسیم، کلسترول و همچنین رنگدانه های موجود در کیسه صفرا ساخته می شوند. از آنجایی که وجود این سنگ ها معمولا بدون نشانه ظاهری است. افراد ممکن است به وجود این سنگ ها در کیسه صفرا خود پی نبرند. اما در صورتی که التهاب در این عضو به وجود آید، قطعا دلیل آن وجود سنگ در این عضو است. البته موارد مختلفی مانند افزایش سن نیز وجود دارند، که می توانند در بروز این التهابات موثر باشند. از این عوامل می توان به موارد زیر اشاره نمود.

معمولا بانوان بیشتر از آقایان به این التهاب دچار می شوند.
کاهش وزن و لاغری های شدید
افزایش وزن و چاقی شدید
سابقه سنگ کیسه صفرا در زمان های گذشته
بیماری دیابت
همچنین بارداری نیز می تواند در بروز این التهاب نقش داشته باشد.

چه کسانی دچار کولسیستیت می شوند؟

تعدادی از عوامل ابتلا به کوله سیستیت را افزایش می دهد:

جنس مونث سنگهای صفراوی در زنان بیشتر از مردان است. این امر باعث می شود که زنان نسبت به مردان بیشتر مبتلا به کوله سیستیت باشند.
تغییر هورمون اغلب می تواند باعث بروز آن شود. زنان باردار یا افرادی که تحت هورمون درمانی قرار دارند بیشتر در معرض خطر هستند.
سن خطر ابتلا به این بیماری بعد از ۴۰ سالگی افزایش می یابد.
نژاد اسپانیایی ها و بومیان آمریکا نسبت به سایر افراد بیشتر در معرض خطر سنگ های صفراوی قرار دارند.
چاقی افرادی که چاق هستند نیز به احتمال زیاد این بیماری را دریافت می کنند.
کاهش سریع وزن یا افزایش وزن می تواند این اختلال را در پی داشته باشد.
دیابت افراد دیابتی بیشتر، در معرض خطر ابتلا به کوله سیستیت هستید

عوارض کوله سیستیت چیست؟

سوراخ شدن کیسه صفرا در نتیجه عفونت
بزرگ شدن کیسه صفرا به دلیل التهاب
سرطان کیسه صفرا (این یک عارضه نادر و طولانی مدت است)
مرگ بافت کیسه صفرا (این می تواند به پارگی و در نهایت ترکیدن عضو منجر شود)

اگر این بیماری به درستی تشخیص داده شود علائم بیماری کوله سیستیت را می توان در خانه با داروهای ضد درد آنتی بیوتیک و استراحت درمان کرد. همچنین از خوردن غذاهای چرب پرهیز شود.
​

​

اگر این بیماری به درستی مشخص شود علائم بیماری کوله سیستیت را می توان در خانه با داروهای ضد درد آنتی بیوتیک و استراحت درمان کرد.

چطور از التهاب کیسه صفرا پیشگیری کنیم؟

می توانید احتمال ابتلا به کله سیستیت را با جلوگیری از ایجاد سنگ های کیسه صفرا کاهش دهید. اقداماتی که باید برای پیشگیری از سنگ های کیسه صفرا انجام دهید عبارتند از:(تست پاپ اسمیر در بابل)

سریع وزن کم نکنید

کاهش وزن سریع می تواند احتمال تولید سنگ های کیسه صفرا را افزایش دهد. بنابراین در صورتی که نیاز به کاهش وزن دارید، سعی کنید در هفته تنها ۱ تا ۲ پوند (نیم تا یک کیلوگرم) وزن کم کنید.

وزن متوسط خود را حفظ کنید

داشتن اضافه وزن، احتمال تولید سنگ های کیسه صفرا را افزایش می دهد. برای داشتن وزنی متوسط، مصرف کالری روزانه تان را کاهش دهید و فعالیت فیزیکی بیشتری داشته باشید. پس از رسیدن به وزن متوسط، با تداوم فعالیت های فیزیکی و رژیم غذایی مناسب می توانید این وزن را حفظ کنید.

رژیم غذایی سالم داشته باشید

رژیم های غذایی پر چرب و کم فیبر می تواند احتمال ساخت سنگ های کیسه صفرا را افزایش دهد. برای کاهش این احتمال، سعی کنید مقدار میوه، سبزیجات و حبوبات را در رژیم غذایی تان افزایش دهید.
​

​

علائم بیماری در موارد غیر حاد به صورت کولیک صفراوی (درد مزمن به مدت ساعت‌ها در ربع فوقانی راست شکم که به پشت و شانه راست انتشار دارد) گاه همراه با تهوع و استفراغ است.

نحوه تشخیص کوله سیستیت چگونه است؟

سونوگرافی شکمی این اغلب اولین آزمایشاتی است که برای ارزیابی کوله سیستیت انجام می شود. استفاده از سونوگرافی برای دیدن کیسه صفرا و کبد استفاده میشود. این به آنها در تجسم سنگ و انسداد مجرای صفراوی کمک خواهد کرد.
سی تی اسکن برای تولید تصاویر بسیار دقیق از شکم از اشعه X استفاده می کند. این حساس ترین تست است و احتمالاً بهترین راه برای تشخیص است.
همچنین پزشک سوابق پزشکی را بررسی می کند و معاینه فیزیکی را انجام می دهد.

آزمایشاتی وجود دارد که می تواند به تشخیص کوله سیستیت کمک کند: آزمایش خون می تواند عفونت موجود در جریان خون را مشخص کند آزمایشات شامل تست آمیلاز لیپاز، آزمایش بیلی روبین شمارش کامل خون (CBC) و آزمایش عملکرد کبد
افزایش گلبول های سفید ممکن است به عنوان نشانه عفونت افزایش یابد
در کلستیگرافی یا اسکن HIDA ،تزریق مقدار کمی از مواد رادیواکتیو می تواند در تشخیص انقباضات غیر طبیعی یا انسداد مجاری صفرا و صفرای کمک کند.
​

​

سونوگرافی و کلانژیوگرافی آندوسکوپیک پس رونده (ERCP) گاه در تشخیص مفید است.

درمان کله سیستیت چیست؟

اگر مشخص شود که فرد دچار کله سیستیت حاد است، احتمالا باید برای درمان به بیمارستان مراجعه کند.

درمان های اولیه

معمولا درمان های اولیه شامل:

عدم خوردن و آشامیدن (مانند روزه گرفتن) برای دفع سنگ های کیسه صفرا(تست سلامت جنین در بابل)
سرم زدن برای جلوگیری از کم آبی بدن
مصرف دارو های مسکن برای تسکین درد
همچنین در صورتی که فرد عفونت داشته باشد، آنتی بیوتیک دریافت می کند. این درمان ها معمولا تا یک هفته طول می کشد که ممکن است در این مدت فرد در بیمارستان بستری شود یا به منزل برود.

پس از درمان های اولیه معمولا هر سنگی که باعث کله سیستیت شد، به درون کیسه صفرا باز می گردد و التهاب از بین خواهد رفت.

جراحی

ممکن است در برخی موارد پس از درمان های اولیه برای پیشگیری از بازگشت دوباره ی کله سیستیت و کاهش احتمال ایجاد عوارض جدی، لازم باشد کیسه صفرا را از بدن خارج کنند. به این نوع جراحی کوله سیستکتومی(cholecystectomy) می گویند.
روش نادر دیگری نیز وجود دارد که به آن کله سیستکتومی پوستی می گویند. این روش بیشتر زمانی استفاده می شود که بیمار حال مساعدی برای انجام جراحی نداشته باشد. در این روش سوزنی از راه شکم به درون بدن وارد می کنند تا مایعات درون کیسه صفرا را خارج کند.(غربالگری در بابل)
اگر که حال بیمار نسبتا مساعد باشد، پزشک تصمیم می گیرد که چه زمان برای جراحی مناسب تر است. در برخی موارد براساس وضعیت بیمار، جراحی سریع، پس از چند روز و یا حتی بعد از چندین هفته (برای تسکین التهاب کیسه صفرا) انجام می شود.

جراحی ممکن است به سه روش انجام شود:

لاپاراسکوپی ِکله سیستکتومی
این روش نوعی جراحی است که طی آن برش های کوچکی روی شکم ایجاد می کنند و پس از وارد کردن ابزاری خاص به درون شکم، کیسه صفرا را خارج می کنند.

لاپاراسکوپی ِکله سیستکتومی تک برشی

طی این جراحی، کیسه صفرا از یک برش که معمولا نزدیک ناف ایجاد می شود، خارج می گردد

کله سیستکتومی باز
در این جراحی، کیسه صفرا از یک برش بزرگتر که روی شکم ایجاد می شود، خارج می گردد.
​

​

کله سیستکتومی با لاپاراسکوپ امروزه بهتر از کله سیستکتومی با جراحی باز است.

برخی افرادی که کیسه صفرا خود را خارج کردند، می گویند با خوردن برخی غذا ها دچار نفخ و اسهال می شوند، اما در اکثر موارد فرد می تواند بدون کیسه صفرا زندگی کاملا طبیعی داشته باشد. کیسه صفرا اندامی مفید اما غیر ضروری است و از آنجایی که وظیفه تولید صفرا برای هضم غذا بر عهده ی کبد می باشد، نبود آن مشکلی ایجاد نخواهد کرد.

بازنشر از سایت آزمایشگاه صبا

​

​

مالاریا و تشخیص آزمایشگاهی

مالاریا یک بیماری انگلی است. این انگل از طریق نیش پشه‌های آلوده، به انسان انتقال می‌یابد. افراد دارای این انگل، معمولا دارای این علائم می باشند: احساس ناخوشی و تهوع شدید، تب بالا، لرز. هر ساله، نزدیک به ۲۱۰ میلیون نفر به این بیماری مبتلا می‌شوند و حدود ۴۴۰ هزار نفر بر اثر این بیماری می‌میرند. عمده‌ی افرادی که بر اثر ابتلا به این بیماری از دنیا می‌روند، کودکان خردسال در آفریقا می‌باشند.(تست پاپ اسمیر در بابل)

مالاریا در کجا شایع است؟

این بیماری در مناطق دارای آب و هوای معتدل شایع نیست؛ اما با این حال، مالاریا در نواحی گرمسیر و نیمه گرمسیر رایج می باشد. مسئولان بهداشت جهانی، در حال تلاش هستند تا میزان بروز این بیماری را با توزیع پشه بند کاهش دهند؛ بدین صورت که این پشه بندها افراد را در حالیکه خوابند، در برابر نیش پشه محافظت می‌کنند. دانشمندان در سراسر جهان در حال تلاش برای تولید واکسن مالاریا هستند تا از وقوع این بیماری جلوگیری کنند.

اگر می‌خواهید به مکان‌هایی که مالاریا در آن شایع است، سفر کنید، لازم است تا اقداماتی را برای جلوگیری از گزیدگی توسط پشه انجام دهید. این اقدامات شامل پوشیدن لباس‌های محافظ، استفاده از حشره‌ کش و خوابیدن زیر پشه بند می‌باشد. همچنین، بسته به جایی که به آن سفر می‌کنید و عوامل خطر فردی (risk factors) شما برای این بیماری، ممکن است نیاز باشد قبل و بعد از سفرتان، از روش‌های پیشگیری دارویی استفاده کنید. در حال حاضر، بسیاری از انگل‌های مالاریا به رایج ترین داروهایی که برای درمان این بیماری مصرف می‌شود، مقاوم هستند.
​

​

این بیماری در مناطق دارای آب و هوای معتدل شایع نیست.

چه عواملی باعث مالاریا می شوند؟

اگر پشه ای که به انگل پلاسمودیوم آلوده شده باشد ، می تواند شما را به مالاریا مبتلا کند. در کل چهار نوع انگل مالاریا وجود دارد: Plasmodium vivax ، P. ovale ، P. malariae و P. falciparum.
P. falciparum باعث شکل شدیدتر بیماری است و کسانی که به این نوع مبتلا می شوند خطر مرگ بیشتری دارند. مادر آلوده می تواند از بدو تولد بیماری را به کودک خود نیز منتقل کند که به عنوان مالاریای مادرزادی شناخته می شود.

مالاریا از طریق خون منتقل می شود، بنابراین از طریق موارد زیر نیز قابل انتقال است:​

پیوند اعضا​
تزریق خون​
استفاده از سوزن یا سرنگ مشترک​(تست سلامت جنین در بابل)

بیماری مالاریا چگونه منتقل می‌شود؟​

معمولاً افراد با نیش پشه آنوفل ماده به مالاریا مبتلا می‌شوند. تنها پشه‌هایی که قبلا یک فرد آلوده را نیش زده باشند، می‌توانند باعث انتقال شوند. هنگامی که پشه یک فرد مبتلا را نیش می‌زند، خون حاوی انگل‌های میکروسکوپی مالاریا وارد بدن پشه می‌شود. حدود یک هفته بعد، زمانی که پشه فرد سالمی را نیش بزند، این انگل‌ها با بزاق پشه مخلوط و وارد بدن فرد می‌شوند.

از آنجایی که این انگل در گلبول‌های قرمز خون فرد مبتلا یافت می‌شود، می‌تواند از طریق انتقال خون، پیوند اعضا یا استفاده مشترک از سوزن یا سرنگ آلوده به خون نیز منتقل شود. مالاریا همچنین ممکن است طی بارداری یا حین زایمان از مادر به جنین منتقل شود (مالاریا مادرزادی).
​

چه افرادی بیشتر در معرض خطر ابتلا به فرم شدید بیماری مالاریا یا مرگ هستند؟​

ساکنین مناطق با شیوع بالای مالاریا (افرادی که به شدت در معرض نیش پشه‌های آلوده به انگل پلاسمودیوم هستند).​
افرادی که نسبت به این بیماری مصونیت کمی دارند یا اصلاً مصونیت ندارند، مانند کودکان خردسال و زنان باردار یا افرادی که به مناطق با شیوع بالای مالاریا مسافرت می‌کنند.​
افراد فقیر ساکن در مناطق روستایی که به مراقبت‌های بهداشتی دسترسی ندارند.​
در نتیجه همه این عوامل، تخمین زده می شود که ۹۰٪ از مرگ و میر ناشی از مالاریا در آفریقا و در کودکان زیر ۵ سال رخ دهد.​
​

علائم بیماری مالاریا​

ابتلا به مالاریا عموما به وسیله‌ی این نشانه‌ها و علائم شناسایی می‌شود:​

تب​
لرز​
سردرد​
حالت تهوع و استفراغ​
درد عضلانی و خستگی مفرط​

سایر نشانه‌ها و علائم ممکن است شامل موارد زیر باشد:​

عرق کردن​
درد در شکم یا قفسه‌ی سینه​
سرفه​

برخی از افراد دارای مالاریا ممکن است چرخه‌های “حملات” مالاریا را نیز تجربه کنند. این حملات معمولا با لرز آغاز می شوند، سپس تب بالا و بعد از آن تعریق رخ می‌دهد و در نهایت دمای بدن به حالت نرمال بر‌میگردد. علائم و نشانه‌ها معمولا در عرض چند هفته پس از گزیده شدن توسط پشه‌ی آلوده شروع می‌شوند. با این وجود، بعضی از انواع انگل‌های مالاریا می توانند تا یک سال به صورت نهفته در بدن شما باقی بمانند.(غربالگری جنین در بابل)
​

​

معمولاً افراد با نیش پشه آنوفل ماده به مالاریا مبتلا می‌شوند.

چگونه مالاریا تشخیص داده می شود؟

پزشک می تواند ابتلا به مالاریا را تشخیص دهد. او از شما شرح حال می گیرد و سفر اخیرتان به آب و هوای گرمسیری را بررسی می کند. معاینه فیزیکی نیز انجام خواهد شد.
پزشک می تواند تشخیص دهد که شما طحال یا کبد شما بزرگ شده است یا نه. اگر علائم این بیماری را دارید ، ممکن است پزشک آزمایش خون اضافی را برای تأیید تشخیص شما تجویز کند.

این تست ها نشان می دهد:​

آیا مالاریا دارید​
چه نوع مالاریایی دارید​
عفونت شما ناشی از انگلی است که در برابر انواع خاصی از داروها مقاومت دارد یا خیر​
بیماری باعث کم خونی شده است یا خیر​
این بیماری اندام های حیاتی شما را تحت تأثیر قرار داده است یا خیر​
عوارض تهدیدکننده زندگی مالاریا

مالاریا می تواند باعث بروز عوارض تهدید کننده زندگی شود. از جمله:​

تورم عروق خونی مغز یا مالاریای مغزی​
تجمع مایعات در ریه ها که باعث مشکلات تنفسی می شود​
نارسایی کلیه، کبد یا طحال​
کم خونی در اثر از بین رفتن گلبول های قرمز​
قند خون پایین​

​

تنها پشه‌هایی که قبلا یک فرد آلوده را نیش زده باشند، می‌توانند باعث انتقال مالاریا شوند.

​
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنیم؟​

اگر ساکن مناطق با شیوع بالای مالاریا هستیم یا به این مناطق سفر کرده باشیم، در صورت بروز علائم مالاریا، باید فوراً به پزشک مراجعه کنیم.

اگر احتمال ابتلا به مالاریا وجود داشته باشد، پزشک برای تأیید تشخیص، آزمایش خون درخواست می‌نماید. معمولا جواب آزمایش خون در همان روز آماده می‌شود و اگر مبتلا به مالاریا باشیم، باید درمان بلافاصله شروع شود.

​
آیا بیماری مالاریا درمان دارد؟​

تشخیص و درمان به موقع مالاریا، تقریباً همواره با بهبودی کامل همراه خواهد بود. درمان باید به محض تایید تشخیص شروع شود.

درمان مالاریا به عوامل مختلفی بستگی دارد:​

شدت بیماری​
گونه انگل مالاریای عامل عفونت​
سن​
وزن​
وضعیت بارداری​

داروهای ضدمالاریا هم برای درمان و هم برای پیشگیری از مالاریا استفاده می‌شوند. پزشک نوع دارو و مدت درمان را برای هر فرد تعیین می‌نماید.
​

راه‌های پیشگیری از بیماری مالاریا چیست؟​

بسیاری از موارد مالاریا با رعایت موارد زیر قابل پیشگیری هستند:​

پیشگیری از نیش: با استفاده از محصولات دافع حشرات، پوشاندن بازوها و پاها و استفاده از پشه‌بند و توری برای درب‌ها و پنجره‌ها، می‌توانیم از نیش پشه پیشگیری کنیم.​

تشخیص: در صورت بروز علائم، باید فورا به پزشک مراجعه کنیم.​

​
عوارض بیماری مالاریا چیست؟​

مالاریا یک بیماری جدی است که می‌تواند خیلی سریع تشدید شود و اگر به موقع درمان نشود، ممکن است، کشنده باشد.

عوارض جدی ناشی از بیماری مالاریا عبارتند از:​

کم خونی شدید: موجب ناتوانی گلبول‌های قرمز در حمل اکسیژن کافی به قسمت‌های مختلف بدن و در نتیجه خواب‌آلودگی و ضعف می‌شود.​
مالاریای مغزی: در موارد نادری، رگ‌های خونی کوچک مغز می‌توانند مسدود و باعث تشنج، آسیب مغزی و کما شوند.​
عوارض مالاریا معمولاً در زنان باردار، نوزادان، کودکان خردسال و سالمندان شدیدتر است.
​

تشخیص مالاریا​

برای تشخیص مالاریا، پزشک شما احتمالا سوابق پزشکی تان را بررسی کرده و بر روی شما معاینه‌ی فیزیکی انجام می‌دهد و برایتان آزمایش‌های خون را تجویز خواهد کرد. آزمایش‌های خونی، تنها راه برای تایید تشخیص مالاریا هستند. آزمایش‌های خونی مخصوص این بیماری، می‌توانند با نشان دادن موارد زیر به پزشکتان کمک کنند:
​

وجود انگل در خون، برای تایید این که آیا به مالاریا مبتلا هستید یا خیر​
نوع انگل مالاریایی که سبب بروز علائم در شما شد
آیا عفونت در شما توسط انگلی ایجاد شد که به داروهای خاصی مقاوم است یا خیر​
سایر آزمایش‌های خونی به تعیین این مساله کمک می‌کنند که آیا این بیماری منجربه عوارض جدی و شدید خواهد شد یا خیر.
تکمیل برخی از آزمایش‌های خون، چندین روز زمان نیاز دارد؛ در حالیکه برخی دیگر از این آزمایشات، می‌توانند نتایج را در کمتر از ۱۵ دقیقه به دستتان برسانند.
​

درمان مالاریا​

مالاریا با تجویز داروهایی که باعث کشتن انگل می‌شوند، درمان می‌شود. انواع داروها و طول درمان با توجه به موارد زیر متفاوت خواهد بود:​

نوع انگل مالاریایی که موجب عفونت در شما شده است​
شدت علائم شما​
سن شما​
باردار هستید یا خیر​
مشاهده مستقیم میکروسکوپی نمونه خون

ساده‌ترین راه تشخیص انگل، مشاهده مستقیم میکروسکوپی نمونه خون برای دیدن انگل مالاریا است که هنوز استاندارد طلایی برای تشخیص مالاریا است. تشخیص میکروسکوپی توسط رنگ‌آمیزی گسترش خون ضخیم و نازک روی اسلاید شیشه‌ای به دیدن انگل مالاریا منجر می‌شود. به‌طور خلاصه، انگشت بیمار با الکل تمیز، بعد خشک می‌شود و سپس در سمت نوک انگشتان با یک لانست استریل نوک‌تیز و یا سوزن، دو قطره خون بر روی یک لام شیشه‌ای قرار داده می‌شود.

برای آماده‌سازی یک لام خون غلیظ، یک قطره خون در یک حرکت دایره‌ای با گوشه‌ای از لام هم زده می‌شود. باید مراقب بود تا هنگام آماده‌سازی، نمونه بیش‌ازحد ضخیم نباشد و نیز باید اجازه دهیم تا بدون افزودن مواد ثابت‌کننده خشک گردد. ازآنجاکه گلبول‌های قرمز فیکس نشده‌اند با استفاده از قطره آب لیز می‌شوند. برای گسترش لام خونی نازک بلافاصله با لبه صاف از یک لام دیگر قطره خون را با زاویه ۴۵ درجه بین لام و سطح قطره بهم می‌زنیم و سپس لکه خون را با حرکات رفت‌وبرگشت سریع و یکنواخت در امتداد سطح لام تهیه می‌کنیم.

بعد ازآن این لام باید در مقابل هوا خشک شود و با متانول فیکس گردد. از آنجا که حجم زیادی از خون روی گسترش ضخیم قرار می‌گیرد بنابراین گسترش ضخیم خیلی حساس‌تر از گسترش نازک است (حداقل حدود ۴۰ انگل در μL یا یک انگل بر ۲۰۰ گلبول سفید وجود دارد)، با این ‌وجود نیاز به تخصص بیشتری برای مطالعه دارد.
​

​

برخی از افراد دارای مالاریا ممکن است چرخه‌های “حملات” مالاریا را نیز تجربه کنند.

اسمیر داخل جلدی

یکی دیگر از روش‌های تشخیص عفونت با مالاریا اسمیر داخل جلدی است که به‌وسیله سرسوزن اندازه ۲۵ سوراخ‌های باریکی در روی ساعد دست ایجاد می‌کنند. نباید از سوراخ خون تراوش کند ولی خونابه سرمی تحت‌تاثیر فشار روی یک لام شیشه‌ای قرار و اجازه می‌دهند تا در معرض هوا خشک شود و سپس با متانول فیکس می‌نمایند. این اسمیر ممکن است لکوسیت‌های حاوی رنگدانه را نشان دهد و نیز اشکال بالغ‌تری از پلاسمودیوم فالسیپاروم را مشخص می‌کند.

روش‌های مولکولی

واکنش زنجیره‌ای پلیمراز (PCR) اجازه می‌دهد تا قسمت خاصی از یک منطقه انتخاب‌شده از ژنوم مالاریا تکثیر یابد. این روش بسیار اختصاصی و حساس است (۵-۱ انگل بر یک میلی‌لیتر خون) و قادر به تعیین ژنوتایپ می‌باشد. علاوه بر این آنالیز استفاده از PCR(SNP) تشخیص انگل‌هایی مقاوم به دارو و نیز عفونت‌های مخلوط را ممکن می‌سازد، بااین‌حال PCR گران بوده و نیازمند یک آزمایشگاه پیشرفته همراه با کارکنان مجرب و دوره‌دیده است.

روش‌های سریع

تشخیص آنتی‌ژن‌های انگل مالاریا در نمونه‌های انسانی مالاریا، نظیر هیستیدین غنی از پروتئین ۲ (HRP-II) یا لاکتات دهیدروژناز پلاسمودیوم (pLDH) را می‌توان با آزمایش سریع point-of-care که بر اساس روش ایمونوکروماتوگراف می‌باشد انجام داد. بسیاری از آزمایش‌های سریع به‌صورت تجاری در دسترس می‌باشند که ازآن جمله Para Sight F Paracheck ,Binax ,NOW و OptiMAL می‌باشند. بررسی بهتری از عملکرد تشخیصی روش‌های سریع برای تشخیص در جای دیگر ارائه ‌شد.

مزایای استفاده از این تست‌ها سریع بودن و حساسیت بالای آنها است. معایب آن‌ها نیز هزینه نسبتاً بالا، ناتوانی در تشخیص بعضی از گونه‌های مالاریا و تنوع زیاد محصولات آن‌ها می‌باشد. تست‌های بر پایه تشخیصی HRP II ممکن است نتایج مثبت در فاز نقاهت بیماری به دلیل باقی ماندن HRP II در خون بعد از پاک شدن انگل را بدهد.

روش بافی‌کوت کمی

یک روش برای شناسایی این انگل در خون محیطی است. این روش شامل رنگ‌آمیزی لایه سلول‌های قرمز سانتریفوژشده و فشرده کردن با آکریدین نارنجی تحت یک منبع نور ماوراءبنفش می‌باشد. به‌طور خلاصه خون از طریق سوراخ کردن انگشت در یک لوله هماتوکریت حاوی آکریدین نارنجی و ضدانعقاد جمع‌آوری می‌گردد. لوله هماتوکریت را ۱۲۰۰۰ دور در ۵ دقیقه سانتریفیوژ می‌کنند و بلافاصله با استفاده از میکروسکوپ مجهز به یک منبع نور UV مورد بررسی قرار می‌دهند. هسته انگل به رنگ فلورسانس سبز روشن و سیتوپلاسم آن به رنگ زرد نارنجی مشاهده می‌شود.

این آزمایش از لحاظ حساسیت شبیه به روش میکروسکوپی اسلاید خون ضخیم معمولی است و باید همراه با گسترش ضخیم خون برای غربالگری استفاده شود، بااین‌حال QBC نیازمند ابزار دقیق تخصصی است و دارای هزینه بسیار بالاتری از روش‌های میکروسکوپی و ضعیف در تعیین گونه و تعداد انگل می‌باشد.
​

​

تست‌های سرولوژی عفونت مالاریای سابق یا سابقه عفونت را تأیید می‌کند و در بررسی‌های اپیدمیولوژی و غربالگری نمونه‌های خون جمع‌آوری‌شده برای بانک‌های خون مفید هستند.

روش‌های سرولوژی

تست‌های سرولوژیکی برای تشخیص عفونت مالاریا بر اساس شناسایی آنتی‌بادی‌های تولیدشده علیه مراحل غیرجنسی خونی از انگل مالاریا استوار می‌باشند. اولین آزمون سرولوژیکی  برای تشخیص آنتی‌بادی مالاریا روش ایمونوفلورسانس (IFA) می‌باشد؛ در این روش از آنتی‌ژن مخصوص و یا آنتی‌ژن خام آماده چسبانده شده درروی یک اسلاید که در ۳۰- درجه سانتی‌گراد تا زمان استفاده نگه داشته شد استفاده می‌شود و به روش کمی هر دو آنتی‌بادیIgG و IgM در نمونه‌های سرم بیمار را بررسی می‌کنند.

تیتر بالاتر از ۱:۲۰ مثبت و آنهائی‌که کمتر از ۱:۲۰ هستند مشکوک و یا با اهمیت کم طبقه‌بندی می‌شوند. تیترهای بالاتر از ۱:۲۰۰ دلیل محکمی بر عفونت جدید می‌باشد. تست‌های سرولوژی عفونت مالاریای سابق یا سابقه عفونت را تأیید می‌کند و در بررسی‌های اپیدمیولوژی و غربالگری نمونه‌های خون جمع‌آوری‌شده برای بانک‌های خون مفید هستند، با این‌ وجود، ابزارهای لازم برای روش‌های سرولوژیکی جهت تشخیص عفونت حاد مالاریا محدود است و با توجه به تأخیر در تولید آنتی‌بادی‌ها، عدم‌ تأیید گونه و نیاز به میکروسکوپ فلورسنس (UV) مشکل است.

کشت انگل مالاریا

از روش‌های دیگر تشخیصی این بیماری می‌توان به کشت انگل به ‌صورت زنده و تشخیص پس از مرگ از طریق تشخیص انگل‌های مالاریا و یا مشاهده رنگدانه در لوکوسیت‌ها در کالبدشکافی از طریق بیوپسی بافت‌ها از نمونه مغز، طحال و اسمیر نازک استخوان اشاره کرد.

به روزرسانی : 11 اردیبهشت ۱۴۰۱

بازنشر از سایت آزمایشگاه صبا بابل

​

​

آلرژی

آلرژی زمانی رخ می‌دهد که سیستم ایمنی بدن که سیستم دفاع طبیعی بدن محسوب می‌شود، نسبت به محیط اطراف بیش از حد واکنش نشان دهد. برای مثال گرده گل به صورت معمول بی‌ضرر است، اما این ماده می‌تواند سبب واکنش‌های شدید بدن شود.تست آلرژی، آزمایشی است که توسط یک متخصص آموزش دیده انجام می‌شود، تا حساسیت شما را نسبت به مواد مختلف بررسی کند. این چنین واکنش‌هایی می‌توانند منجر به علائم زیر شوند:​

آبریزش بینی​
عطسه کردن​
سینوس‌های مسدودشده​
خارش و آبریزش از چشم‌ها​

انواع آلرژن

آلرژن‌ها موادی هستند که منجر به واکنش آلرژیک می‌شوند. سه نوع آلرژن اصلی وجود دارد:​

آلرژن‌های تنفسی که به هنگام ورود به ریه، مجاری بینی و گلو حساسیت ایجاد می‌کنند. گرده گل‌ها یکی از معمول‌ترین آلرژن‌های تنفسی است.​
خوراکی که در برخی از مواد غذایی از جمله بادام زمینی، سویا و غذاهای دریایی وجود دارد و منجر به آلرژی غذایی می‌شوند.​
آلرژن‌های تماسی که معمولاً به هنگام تماس با پوست شما سبب ایجاد واکنش‌هایی می‌شوند. مثالی از این واکنش می‌تواند ایجاد قرمزی و خارش پس از تماس با پیچک سمی باشد.​

تست آلرژی یا آزمایش حساسیت چیست؟​

آزمایش حساسیت یا تست آلرژی، آزمایشی است که توسط یک متخصص آموزش دیده انجام می‌شود، تا حساسیت شما را نسبت به مواد مختلف بررسی کند.
این تست می‌تواند به صورت آزمایش خون، آزمایش پوستی یا رژیم حذفی باشد. همانطور که اشاره شد، آلرژی هنگامی اتفاق می‌افتد که سیستم ایمنی بدن شما نسبت به چیزی در محیط شما واکنش نشان می‌دهد.
در واقع اگر سیستم بدنی حساسی داشته باشید به عنوان مثال، گرده بعضی از درختان که ممکن است بعضی از افراد هیچ گونه مشکلی با آن نداشته باشند، می‌تواند باعث واکنش بیش از حد بدن شما شود.
این تست در آزمایشگاه و بسته به تشخیص پزشک نسبت به علائم فرد انجام می‌شود. نوع تست حساسیت بسته به نوع حساسیت نیز متفاوت است.
​

تست آلرژی پوستی چرا انجام می شود؟​

اطلاعات حاصل از تست های حساسیت می تواند به ایجاد برنامه درمانی به منظور رفع آلرژی کمک کند (ایمونوتراپی).
تست های آلرژی به طور گسترده استفاده می شود تا شرایط آلرژیک یا حساسیت تشخیص داده شود. برخی شرایط حساسیتی عبارت است از:​

تب یونجه (allergic rhinitis)​
آسم آلرژیک​
درماتیت (اگزما)​
آلرژی غذایی​
حساسیت به نیش زنبور​
آلرژی به لاتکس​

تست های حساسیت پوستی عموما برای افراد بالغ و کودکان (تست آلرژی کودکان) در تمام بازه های سنی انجام شده و بی خطر است. در برخی شرایط خاص انجام تست آلرژی توصیه نمی شود.
​

​

آزمایش حساسیت یا تست آلرژی، آزمایشی است که توسط یک متخصص آموزش دیده انجام می‌شود، تا حساسیت شما را نسبت به مواد مختلف بررسی کند.

تنها دو نوع تست آلرژی معتبر وجود دارد:​

آزمایش پوستی (پریک/ تزریقی/ داخل جلدی)​
آزمایش خون (آزمایش IgE اختصاصی آلرژن سرم)​

سایر آزمایش‌های آلرژی مانند قراردادن مقادیر کمی از آلرژن در چشم، بینی یا ریه‌ها برای اندازه‌گیری پاسخ آلرژیک ممکن است در تحقیقات استفاده شود، اما برای عموم استفاده نمی‌شود. آزمایش پوستی پچ (Patch testing) برای آلرژی استفاده نمی‌شود، بلکه برای تماس پوستی با مواد شیمیایی مختلفی که توسط سایر بخش‌های سیستم‌ایمنی ایجاد شده، استفاده می‌شود.
​

در موارد زیر انجام تست آلرژی توصیه نمی شود:​

تب یونجه منجر به بروز واکنش آلرژیک شدید می شود: شما ممکن است به برخی مواد حساسیت داشته باشید به نحوی که مقدار اندک آن ها می تواند منجر به ایجاد واکنش های خطرناکی در شما شود (آنافیلاکسی).​

مصرف داروهایی که بتواند با نتیجه تست حساسیت تداخل داشته باشد: داروهایی مانند آنتی هیستامین ها، داروهای آنتی دپرشنت و برخی داروهایی که برای معده استفاده می شود در این دسته قرار دارند.​

ابتلا به برخی شرایط پوستی: اگر اگزما یا پسوریازیس شدید بخش زیادی از پوست بازوها و کمر را فراگرفته باشد امکان انجام تست حساسیت نیست.​
آزمایش خون می تواند در شرایطی که امکان انجام تست آلرژی پوستی وجود ندارد انجام شود. آزمایش خون به اندازه تست حساسیت پوستی متداول نیست زیرا حساسیت کمتری دارد، هم چنین هزینه آن نیز بیشتر است.

به طور کلی تست آلرژی پوستی برای تشخیص آلرژی مفید می باشد. اما تشخیص آلرژی های غذایی پیچیده است (تست آلرژی غذایی) و ممکن است به انجام تست های بیشتری نیاز باشد.
​

خطرات انجام تست آلرژی چیست؟​

شایع ترین اثرات جانبی تست حساسیت عبارت است از:​

تورم اندک​
قرمزی​
کمی خارش​
برآمدگی (کهیر)​

کهیرها در طول تست قابل توجه هستند. در برخی افراد قرمزی و خارش ممکن است چند ساعت بعد از انجام تست حساسیت ادامه داشته باشد.
به ندرت پیش می آید که انجام تست حساسیت منجر به واکنش آلرژیک شدید شود. انجام تست آلرژی در مطب مجهز به خدمات اورژانس بسیار حائز اهمیت می باشد.

چه کسانی نیاز به انجام تست آلرژی دارند؟

به طور کلی آلرژی در افرادی که سیستم ایمنی حساسی دارند و بدن آن‌ها به بعضی از مواد یا حتی گرده‌هایی موجود در هوا و فصل ها یا موی حیوانات مختلف حساس است رخ می‌دهد. این افراد به محض روبرو شدن با این مواد بدن‌شان واکنش‌های آلرژیکی نشان می‌دهد که عبارتند از:​

راش و یا دانه‌های پوستی​
مشکلات تنفسی​
رعشه​
خفگی​
تنگی نفس​
تاری دید​
سرگیجه​
کما​

و حتی در مواردی در صورت عدم رسیدگی باعث مرگ خواهد شد. جالب است بدانید سالانه تنها در آمریکا هزاران نفر بر اثر حساسیت به بادام زمینی دچار خفگی می‌شوند.

این موارد علائم خطرناک حساسیت در افراد هستند، با مشاهده موارد فوق سریعا با پزشک تماس بگیرید.
در صورتی که از قبل آزمایش حساسیت یا آلرژی داده باشید، می‌دانید دیگر به چه موادی حساسیت دارید، بنابراین با آگاهی می‌توانید مانع از بروز علائم خطرناک آلرژی شوید.

آزمایش پوست آلرژی چیست؟

تست پوستی، قدیمی‌ترین و قابل‌اعتمادترین آزمایش آلرژی است. این آزمایش از ۱۰۰ سال قبل برای تشخیص بیماری‌های آلرژیکی انجام می‌شود. ابتدا یک قطره از آلرژن مورد نظر (معمولاً عصاره تجاری موجود از گرده‌ گیاهان، کپک‌ها، غذاها، شوره حیوانات خانگی و غیره) روی پوست قرار داده‌می‌شود و سپس با سوزن پوست را سوراخ می‌کنند یا خراش می‌دهند. بعد از خراش پوست، آزمایش‌ها حدود ۱۵ دقیقه زمان نیاز دارند. برحسب سن، و علائم، آزمایش‌های پوستی مختلفی می‌تواند انجام شود. در آزمایش مثبت پوستی یک برآمدگی قرمز رنگ شبیه به نیش پشه ظاهر می‌شود. این آزمایش با کنترل‌های مثبت و منفی مقایسه می‌شود، که کنترل‌ها شامل دو آزمایش پوستی دیگر همراه با آلرژن‌های مورد آزمایش هستند.

کنترل مثبت

کنترل مثبت معمولاً با استفاده از هیستامین است؛ این آزمایش کنترل در افرادی که از داروهای آنتی‌هیستامین مانند بنادریل (Benadryl) استفاده نمی‌کنند، برآمدگی قرمز و خارش‌دار ایجاد می‌کند. امکان حساسیت به هیستامین وجود ندارد، زیرا این ماده شیمیایی به‌طور طبیعی در بدن حضور دارد. نتیجه مثبت آزمایش پوست هیستامین یعنی، هر آزمایش پوستی که در همان زمان انجام شود و نتیجه منفی داشته باشد، منفی واقعی است.

کنترل منفی

کنترل منفی معمولاً توسط آب‌نمک یا نمک است. هدف از انجام این آزمایش، اطمینان از عدم‌وجود اثر تحریکی ورود سوزن به پوست و مداخله آن در نتیجه آزمایش است. نتیجه منفی آزمایش پوست همراه با نتیجه منفی آزمایش کنترل، تضمین می‌کند که نتایج مثبت آزمایش پوست به دلیل اثر تحریکی سوزن در یک فرد دارای پوست حساس نیست.(تست پاپ اسمیر در بابل)

اگر نتیجه آزمایش پوست پریک برای آلرژن‌های مختلف متفاوت باشد، اما سابقه آلرژیکی فرد پیشنهاد ‌‌کند که نتیجه باید مثبت باشد، آزمایش دیگری به نام تست داخل جلدی پوست (آزمایش اینترادرمال پوست) انجام می‌شود. آزمایش داخل‌جلدی ‌پوست که شامل تزریق آلرژن رقیق‌شده توسط سوزن به لایه زیرین پوست است، می‌تواند بیماری‌های آلرژیک بیشتری را نسبت به آزمایش پوستی پریک تشخیص دهد. متاسفانه آزمایش داخل جلدی ممکن است نتیجه کاذب منفی یا مثبت داشته باشد و نمی‌تواند برای آلرژن‌های غذایی استفاده شود.
​

آزمایش آلرژی چگونه در قالب آزمایش خون انجام می‌شود؟

آزمایش رادیوآلرژی (Radioallergosorbent testing) یک فرم منسوخ‌شده از آزمایش‌های آلرژی است که شامل اندازه‌گیری آنتی‌بادی‌های آلرژیک خاصی در نمونه خونی است.

با این که‌، RAST درحال‌حاضر در دسترس است، انواع جدیدی از آزمایش‌های خونی برای آلرژی شامل استفاده از تکنیک الایزا (Enzyme-linked immunosorbent assays) وجود دارد که در آن آنتی‌بادی آلرژیک در نمونه خونی به آلرژن متصل می‌شود و با اضافه‌کردن نشانگر، تغییر رنگ مشاهده می‌شود. تیرگی این تغییر رنگ می‌تواند می‌تواند اندازه‌گیری شده و در تعیین غلظت آنتی‌بادی آلرژیک موجود در خون مورد استفاده قرار گیرد. آزمایش خون آلرژی امروزه برای تشخیص و مدیریت آلرژن‌های غذایی مفید هستند.
​

داروهایی که منجر به تداخل در تست آلرژی می شود عبارتند از:​

داروهای نسخه ای مانند levocetirizine و desloratadine​
آنتی هیستامین هایی مانند لوراتادین، دیفن هیدرامین، کلرفنیرامین، سیتریزین و فکسوفنادین.​
داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای مانند نورتریپتیلین و دسیپرامین.​
برخی داروهایی که برای مشکلات معده استفاده می شود مانند سایمتیدین و رانیتیدین.​
داروهای آسم مانند omalizumab. این دارو می تواند در نتایج تست دخالت داشته باشد، تاثیر این دارو حتی تا شش ماه بعد از قطع مصرف آن نیز بر نتایج تاثیر خواهد داشت.​

نتایج تست آلرژی:​

نتیجه تست آلرژی همان لحظه در مطب مشخص می شود. بجز تست پچ که ممکن است چند روز به طول انجامد. نتیجه مثبت بدان معنی است که شما به ماده ای خاص آلرژی دارید. کهیرهای بزرگتر معمولا درجه بیشتری از حساسیت را نشان می دهد. تست منفی بدان معناست که شما احتمالا به ماده ای خاص آلرژی ندارید.
به خاطر داشته باشید که تست های آلرژی همیشه دقیق نیستند. برخی اوقات نتیجه تست آلرژی مثبت کاذب می باشد و یا ممکن است منفی کاذب باشد. شما ممکن است بسته به موقعیت پاسخ متفاوتی به تست های آلرژی مشابه دهید. ممکن است در طول تست آلرژی نسبت به یک ماده واکنش مثبتی نشان دهید اما در روزی دیگر نسبت به همان تست واکنشی نشان ندهید.
​

برنامه درمانی آلرژی یا حساسیت عبارت است از:​

دارو درمانی​
ایمونوتراپی​
تغییراتی در محیط زندگی و محل سکونت​(غربالگری جنین در بابل)
تغییراتی در رژیم غذایی​

با استفاده از نتایج تست آلرژی موارد آلرژن در مورد شما شناخته می شود و برنامه درمانی به کنترل شرایط کمک می کند و شما خواهید توانست علائم آلرژی را حذف کرده و یا کاهش دهید.
به طور کلی تست آلرژی روشی تشخیصی برای شناسایی واکنش های آلرژیک است. بروز برخی موارد مانع از انجام تست های آلرژی می شود. برای مثال زمانی که فرد به تب یونجه دچار است احتمال بروز برخی واکنش های خطرناک وجود دارد. هم چنین مصرف برخی داروها مانند آنتی هیستامین ها نیز ممکن است بر نتایج تست آلرژی تاثیر داشته باشد. در این مورد قبل از انجام تست آلرژی پزشک شما را یاری خواهد داد.
​

انواع تست آلرژی پوستی عبارت است از:​

پانکچز​
تزریقی​
پچ​
تست آلرژی از طریق پوست​

تست پوست یکی از راه‌های تست آلرژی است که معمولاً روی ساعد انجام می‌شود. اما در برخی شرایط ممکن است در قسمت دیگری از بدن مانند پشت (نوزادان / کودکان کوچک) انجام شود.

آلرژن‌هایی که باید بررسی شوند، پس از معاینه توسط پزشک انتخاب می‌شوند. پزشک یا تکنسین کمی از آلرژن احتمالی را روی پوست قرار می‌دهد. اگر به هر یک از این مواد حساس باشید، یک پاسخ آلرژیک موضعی، به صورت قرمزی و خارش در محل آزمایش در مدت ۱۵ دقیقه ایجاد خواهد شد.
معمولاً هرچه کهیر در محل قرار دادن عصاره آلرژن بزرگتر باشد، احتمال حساسیت نسبت به آلرژن بیشتر خواهد بود. تست‌های پوستی را می‌توان در تمام گروه های سنی حتی کودکان و نوزادان نیز انجام داد.(تست سلامت جنین در بابل)
​

تست تزریق پوستی​

در این تست با استفاده از تزریق آلرژن انتخاب شده توسط پزشک، روی پوست یا بازو نتیجه حساسیت فرد مشخص می‌شود. این نتیجه تنها ۱۵ دقیقه زمان می‌برد تا نشانه‌های حساسیت را نشان دهد. معمولا از این تست برای بررسی حساسیت به حیوانات از جمله زنبور یا پنی سیلین استفاده می‌شود.
​

تست پوستی پچ (Patch)​

تست پچ، یک تست حساسیت طولانی‌مدت است. در این تست با اتصال پچ‌هایی حاوی آلرژن به نقاط مخصوصی از بدن به‌خصوص «کمر» از طریق پوست، حساسیت فرد بررسی می‌شود.

در طول تست پوست روزانه به مدت ۲۰ تا ۳۰ دقیقه در معرض آلرژن‌های موجود روی پچ قرار می‌گیرد که درماتیت پوستی یا راش ایجاد می‌کند.
پچ پوستی باید برای مدت ۴۸ ساعت روی بازوی شما قرار گیرد. در این زمان از حمام رفتن یا فعالیت‌های شدید و تحرک زیاد بپرهیزید. پس از پایان مدت زمان موردنظر پزشک، پچ‌ها توسط وی بررسی شده و نتیجه تست حساسیت وی مشخص می‌شود.

به روزرسانی : 6 اردیبهشت ۱۴۰۱

بازنشر شده از سایت آزمایشگاه صبا

​

​

علائم اولیه بارداری

آزمایش های بارداری و سونوگرافی تنها راه های تعیین بارداری هستند اما علائم و نشانه های دیگری نیز وجود دارند که می توانید به دنبال آن ها باشید. از علائم اولیه بارداری تأخیر در بیش از یک دوره عادت ماهانه است که علاوه بر این شامل تهوع صبحگاهی، حساسیت به بو و خستگی نیز می شود. تشخیص نهایی بارداری توسط متخصص زنان و زایمان انجام می شود

علائم اولیه بارداری از چه زمانی آغاز می شوند؟

با اینکه ممکن است عجیب به نظر برسد اما اولین هفته بارداری مطابق با تاریخ آخرین دوره قاعدگی است. یعنی آخرین دوره قاعدگی فرد، حتی اگر باردار هم نبوده باشد، هفته اول بارداری محسوب می شود.
​

​

اولین هفته بارداری مطابق با تاریخ آخرین دوره قاعدگی است.

تاریخ زایمان مورد انتظار با استفاده از اولین روز آخرین دوره قاعدگی فرد محاسبه می شود. به همین دلیل، هفته های اول که ممکن است فرد علائمی نداشته باشد نیز جزو ۴۰ هفته ای بارداری حساب می شود. حال می توانید با جزییات با علائم اولیه بارداری آشنا شوید:​

شناخت علائم اولیه‌​

اولین نشانه‌های بارداری ممکن است چند هفتۀ اول پس از بارور شدن تخمک مشاهده شود. برخی از علائمی که می‌تواند نشان‌ دهنده بارداری باشد در زیر آمده است:

تأخیر در پریود:

عقب افتادن عادت ماهانه اولین علت باردار بودن خانم‌هایی است که برای بارداری اقدام کرده‌اند. بهتر است یک هفته پس از تأخیر پریودتان یک بیبی‌چک تهیه کنید یا خیلی بهتر است اگر برای انجام آزمایش خون به پزشکتان مراجعه کنید.

حساسیت بافت سینه و ورم پستان:

یکی از اصلی‌ترین علائم حاملگی حساس شدن و تورم پستان‌هاست. این تغییرات می‌تواند شامل بزرگ شدن پستان‌ها، نمایان شدن رگ‌ها و تغییر رنگ، ترشحات پستان‌ و برجستگی‌های تیره اطراف نوک پستان‌ باشد.

تهوع بارداری:

تهوع همراه با استفراغ یا بدون استفراغ نیز یکی از دلایل و علائم باردار بودن شماست که البته در تمام مادران باردار به یک اندازه و شدید نیست.
​

​

عقب افتادن عادت ماهانه اولین علت باردار بودن خانم‌هایی است که برای حاملگی اقدام کرده‌اند.

لکه‌بینی یا خونریزی:

خونریزی خفیف یا لکه‌بینی در مورد همهٔ خانم‌های حامله رخ نمی‌دهد.

تکرر ادرار:

افزایش و تکرر ادرار یکی از دلایل مشخص و شناخته‌شده در حاملگی است که اغلب از حدود هفته ششم حاملگی آغاز می‌شود.

خستگی:

داشتن حس خستگی شدید نیز یکی از علل حاملگی است که در دوران بارداری، به ویژه در سه ماهه اول بسیار شایع و ممکن است در اواخر بارداری نیز دوباره به وجود می‌آید.

ویار:

بیزاری نسبت به غذاها یا هوس غذایی یا حسایت به بوها و حساس شدن حس بویایی را ویار می‌نامند.

گرفتگی عضلات:

گرفتگی ماهیچه‌ها مثل شکم‌درد یا گرفتگی ماهیچه‌های پا هم یکی از علائم یا عوارض شایع دوران حاملگی است.

تغییرات خلقی:

نوسانات خلق‌وخو یکی از نشانه‌های حاملگی است که می‌توان طیف خفیف تا شدیدی داشته باشد. این تغییر شدید احساسات در بارداری کاملاً طبیعی است، بنابراین تلاش کنید تا در شرایط سخت و احساسی، ثبات شخصیت خود را با راهکارهای موجود برای کنترل احساس خود حفظ کنید.
علاوه بر اینها، دمای پایه بدن شما؛ یعنی درجه حرارت بدن بلافاصله هنگامی که هنگام صبح از خواب بیدار می‌شوید، نیز ممکن است بتواند سرنخ‌های اولیه بارداری را نشان دهد. دمای پایه بدن بلافاصله پس از تخمک‌گذاری افزایش می‌یابد و تا عادت ماهانه بعدی در همان سطح باقی می‌ماند. اگر شما نمودار دمای پایه بدن خود را به منظور تعیین زمان تخمک‌گذاری رسم کنید، افزایش ادامه‌دار آن بیش از دو هفته، ممکن است به این معنی باشد که شما باردار هستید.
​

علائم بارداری بعد از چند روز ظاهر می‌شود؟​

لقاح زمانی اتفاق می‌افتد که تخمک از تخمدان آزاد شده باشد. پس از انجام رابطه جنسی اسپرم در صورت رسیدن به تخمک، تخمک را بارور می‌کند. باروری تخمک حدوداً ۱۴ روز پس از شروع فرآیند قاعدگی اتفاق می‌افتد.

طبق بررسی‌های متخصصین لانه گزینی تخمک حدوداً ۶ تا ۷ روز پس از لقاح شروع می‌شود. در این زمان تخمک بارور است و به لایه داخلی رحم می‌چسبد. با چسبیدن تخمک به دیوار رحم امکان دارد که عروقی خونی دیواره رحم بشکنند و زن خونریزی خفیف و گرفتگی در رحم را احساس کند. به‌طورکلی علائم بارداری از هفته اول بعد از آخرین زمان قاعدگی خود را نشان می‌دهند.

شروع درد لگنی، گرفتگی خفیف و لکه بینی یک تا چند روزه از علائم اولیه آن به‌شمار می‌رود. در ادامه علائم اولیه بارداری را شرح می‌دهیم تا بتوانید تفاوتشان با علائم پریود را از هم تمیز دهید. دقت کنید این دو علامت مرتبط با هفته اول پس از لقاح است.

​

​

لقاح زمانی اتفاق می‌افتد که تخمک از تخمدان آزاد شده باشد. پس از انجام رابطه جنسی اسپرم در صورت رسیدن به تخمک، تخمک را بارور می‌کند.

​
هفته اول بارداری چه زمانی است؟​

در حقیقت هفته اول بارداری را نمی‌توان به‌طور یقین تشخیص داد و تعیین کرد. به‌طور معمول متخصصین پزشکی زنان هفته نخست حاملگی را از نخستین روز آخرین قاعدگی یک زن مشخص می‌کنند. خوب است بدانید در این مرحله زن واقعاً باردار نیست، شمارش هفته اول از آخرین دوره پریود برای این است که بتوانند تاریخ تخمینی بارداری را بدست بیاورند.
در ادامه به علائم اولیه حاملگی اشاره می‌کنیم، یعنی زمانی که واقعا لقاح انجام گرفته و هفت روز از لقاح گذشته است. این هفته پس از هفته اول آخرین پریود در واقع نخستین هفته حاملگی مادر بشمار می‌رود. اما اگر بخواهیم اولین و شایع‌ترین علامت حاملگی را به شما بگوییم، عقب افتادن قاعدگی است.

​
علائم بارداری در هفته اول بعد از لقاح چیست؟​

شایع‌ترین علائم بارداری در هفته‌های اول عبارت‌اند از:​

حالت تهوع با یا بدون استفراغ​
تغییرات سینه شامل حساسیت، تورم و یا سوزن سوزن شدن یا مشاهده سیاهرگ‌های آبی قابل توجه​
سردرد ناگهانی​
گر گرفتگی یا افزایش دمای نرمال بدن​
تکرر ادرار​
نفخ در شکم یا افزایش گاز معده​
احساس گرفتگی خفیف در لگن​
احساس خستگی و کسالت بدون فعالیت بدنی قابل توجه​
گرفتگی لگن بدون خونریزی و لکه بینی​
هوش غذایی یا بیزاری از مواد غذایی بخصوص​
تغییر خلقیات و کم شدن آستانه صبر​
افزایش حس بویایی​
احساس طعم فلز در دهان​

​
تفاوت علائم بارداری و پریود چیست؟​

خونریزی​

خونریزی پریود مداوم است و معمولاً لکه بینی ندارد اما خونریزی حاملگی تنها محدود به لک‌های کوچک و ترشحات صورتی رنگ است.
​

تغییرات خلقی​

پیش از پریود زن تحریک پذیر و بدخلق می‌شود و پس از پایان پریود این علائم از بین می‌روند. در حاملگی تحریک پذیری کج خلقی تا بدنیا آمدن کودک کم و بیش ادامه خواهد داشت.
​

تهوع​

تهوع صبحگاهی در قاعدگی چندان شایع نیست. در بارداری تهوع صبحگاهی یکی از روشن‌ترین علائم حاملگی محسوب می‌شود.
​

بیزاری از غذا​

پیش از شروع خونریزی پریود زنان تمایل به خوردن قندها و کربوهیدرات پیدا می‌کنند. در حاملگی شما به برخی از غذاها خیلی علاقمند می‌شوید و از برخی غذاها بیزار خواهید شد.
​

رژیم غذایی مناسب برای هفته اول بارداری​

رژیم غذایی هفته اول بارداری و به‌طور کلی ماه اول از اهمیت بالایی برخوردار است. لازم است مادر در رژیم غذایی خود مواد غذایی مفید را بگنجاند و به همان اندازه مواد غذایی مضر را حذف کند. مادر باید به اندازه کافی محصولات لبنی و منابع دیگر کلسیم، پروتئین، ویتامین D، اسید فولیک و چربی‌های سالم را مصرف کند.(تست پاپ اسمیر در بابل)

برای رشد لوله عصبی جنین مادر باید غذاهای غنی از فولات همچون نخود، لوبیا، آووکادو، کلم بروکلی و اسفناج بخورد. مواد غذایی حاوی ویتامین‌های گروه B، ویتامین A، ویتامین K، ویتامین D و ویتامین E مانند تخم ماکیان میل کند. مصرف میوه‌ها و دانه‌های کامل را افزایش دهد چراکه حاوی فیبر، آهن، سلنیوم، فسفر، روی و منیزیم هستند، ضمناً به حد کافی از آجیل‌ها، غذاهای دریایی و گوشت قرمز نیز استفاده کند.

​
تست تشخیص خانگی بارداری​

علائم اولیه بارداری منحصر به بارداری نیست. برخی از آنها می‌تواند نشان‌ دهنده بیماری در شما باشد یا این که دوره عادت ماهانه شما در حال شروع است. همچنین ممکن است بدون تجربه کردن هیچ‌کدام از این علائم و نشانه‌ها هم باردار باشید. با این حال اگر یک دوره از عادت ماهانه شما اتفاق نیفتاده یا متوجه وجود هر یک از این سرنخ‌ها شده‌اید، بهتر است یک هفته بعد از زمان مورد انتظار برای شروع عادت ماهانه، یک baby check؛ بیبی چک، یا همان تست خانگی بارداری انجام دهید.(غربالگری جنین در بابل)
​

​

در حقیقت هفته اول حاملگی را نمی‌توان به‌طور یقین تشخیص داد و تعیین کرد.

اگر چرخه و روز پریود خودتان را ثبت نمی‌کنید، بهتر است سه هفته بعد از آخرین اقدام برای بارداری، نسبت به انجام تست خانگی حاملگی اقدام کنید. اگر پاسخ تست حاملگی خانگی شما مثبت باشد، یک قرار ملاقات با پزشک خود هماهنگ کنید تا پزشک با انجام آزمایش‌های لازم هرچه زودتر بارداری شما را تأیید و مراقبت‌های دوران بارداری را آغاز کند.
​

بهترین زمان برای انجام تست بارداری چه زمانی است؟​

برنامه ریزی درست این است که زن دقیقاً پس از مشاهده عقب افتادن قاعدگی آزمایش بارداری دهد. تست حاملگی ممکن است ۱۰ روز پس از رابطه جنسی، مثبت شود. اگر در ۱۰ روز نخست، حاملگی در تست مشخص نشود نباید خیلی نگران باشید؛ چراکه به طور معمول حدوداً ۳ هفته طول می‌کشد تا این هورمون به قدر کافی در ادرار مشاهده شود تا آزمایش حاملگی مثبت شود.(تست سلامت جنین در بابل)

امروزه می‌توانید از تست‌های بارداری مقرون به‌صرفه‌تر و قابل اعتماد زیادتری استفاده کنید که بدون نسخه در دسترس هستند. با مشاهده علائم حاملگی می‌توانید از تست‌های خانگی نیز استفاده کنید. این تست ها می‌توانند در عرض چند دقیقه نشان دهند که زن باردار است یا خیر.
تست‌های خانگی در ۹۹ درصد مواقع دقت کافی در تشخیص را دارند. برای اینکه به درست بودن نتیجه تست کمک کنید بهتر است تست حاملگی را یک هفته بعد از عقب افتادن پریود انجام دهید. گاهی مادر پیش از یک هفته اول تست انجام می‌دهد و پاسخ آن منفی اعلام می‌شود، با وجود اینکه زن باردار است.

روش دوم آزمایش خون است که سطح هورمون HCG را در خون مشخص می‌کند. آزمایش خون بارداری نسبت به آزمایش ادرار قدرت تشخیص چند روز زودتر را دارد. پاسخ آزمایش خون بارداری ۴۸ ساعت پس از تست به دستتان می‌رسد.

به روزرسانی : ۱/۰۲/۱۴۰۱

بازنشر شده از سایت آزمایشگاه صبا

​